Zespół McLarena w Formule 1. Jest trzecim najbardziej utytułowanym teamem w historii mistrzostw, ale aktualnie rywalizuje poza czołówką. Używa silnika Renault. Jego kierowcy to Carlos Sainz Jr i debiutant Lando Norris.
Historia
Twórcą marki McLaren był Nowozelandczyk Bruce McLaren, który nie osiągnął wiele jako kierowca, ale jako właściciel zespołu miał ogromny wpływ na dzisiejszą Formułę 1.
Bruce poszedł w ślady Jacka Brabhama i w 1963 roku postanowił założyć własną stajnie wyścigową z powodu nieporozumień z zespołem Cooper Car Company, dla którego jeździł. Inżynierowie Coopera po prostu nie brali pod uwagę sugestii Bruce'a dotyczących budowy bolidu, więc McLaren postanowił zbudować własny...
Pierwsze zwycięstwo dla zespołu zdobył sam twórca w Wyścigu Mistrzów po tym jak umieścił w swoim bolidzie legendarny silnik Ford Cosworth DVF. Już w 1968 roku obaj kierowcy McLarena Danny Hulme i Bruce McLaren walczyli o mistrzostwo aż do ostatniego wyścigu w sezonie. Ostatecznie jednak triumfował Graham Hill w Lotusie.
Oprócz Formuły 1 zespół ścigał się również w amerykańskiej serii CanAm, gdzie odnosił spore sukcesy. W lipcu 1970 roku doszło do tragedii - założyciel zespołu Bruce McLaren zginął wypadku na torze Goodwood testując samochód serii CanAm. Zespół jednak dalej istniał i całkiem nieźle sobie radził wygyrwając między innymi trzy wyścigi w 1973 i pierwszy tytuł mistrzowski wśród konstruktorów w 1974. W 1976 roku jeżdżący dla McLarena James Hunt został mistrzem świata, jednak rok później zdołał wygrać tylko trzy wyścigi.
Zespół nie odnosił większych sukcesów aż do 1984 roku, gdy część udziałów została sprzedana Ronowi Dennisowi, który został szefem zespołu i jest nim do dziś. Dennis wniósł do zespołu dbałość o każdy detal i wraz z projektantem Johnem Barnardem wprowadzili do Formuły 1 coś, co jest od tamtego czasu standardem - włókno węglowe.
Od 1984 roku po dziś dzień zespół McLarena zawsze był w czołówce i stał się synonimem innowacyjności i perfekcji.
Jednym z trudniejszych sezonów dla zespołu McLaren był rok 2007. Wówczas to do zespołu przyszedł dwukrotny mistrz świata - Fernando Alonso oraz debiutant Lewis Hamilton. Młody Brytyjczyk szybko pokazał, że nie będzie tylko pomocnikiem swojego kolegi i na Węgrzech doszło do pierwszej poważnej sprzeczki. W kwalifikacjach Alonso przedłużył swój postój, powodując że Hamilton nie zdążył wyjechać na ostatnie okrążenie pomiarowe.
Od tego czasu w McLarenie trwał konflikt i ostatecznie walkę Hiszpana z Brytyjczykiem wykorzystał Kimi Raikkonen. McLaren został również ukarany za słynną aferę szpiegowską. Karą było 100 milionów dolarów grzywny oraz zabranie wszystkich punktów w klasyfikacji konstruktorów.
Rok później do zespołu przyszedł Heikki Kovalainen, który zastąpił Fernando Alonso. Upragniony tytuł zdobył Lewis Hamilton, który do końca walczył z Felipe Massą.
Kolejne dwa sezony były niezbyt udane dla zespołu z Woking. Co prawda sezon 2010 zapowiadał się bardzo dobrze, ale ostatecznie Hamilton i Button zajęli 4 i 5 miejsce w klasyfikacji.
W 2011 roku bolid McLarena odstawał wyłącznie od konstrukcji Red Bulla, na dodatek tylko podczas kwalifikacji. Lewis Hamilton oraz Jenson Button zgarnęli po trzy zwycięstwa, zapewniając swojej ekipie pewne drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Jeśli chodzi o tabelę kierowców, wicemistrzostwo przypadło Buttonowi, który jako pierwszy w F1 niespodziewanie wygrał wewnątrzzespołowy pojedynek z przeżywającym kryzys Hamiltonem.
Na sezon 2012 brytyjski zespół wystawił bolid w przekroju całej kampanii być może nawet najszybszy z całej stawki, ale miewający wahania formy, a przede wszystkim awaryjny. Hamilton zwyciężył nim cztery wyścigi, Button mający na pewnym etapie ogromne problemy z ustawieniem modelu MP4-27 trzy. Obaj nie podjęli walki o mistrzowski tytuł wśród kierowców, zaś wśród konstruktorów przez rażące błędy podczas pit-stopów McLaren zajął tylko trzecie miejsce, przegrywając rywalizację o wicemistrzostwo z dysponującym słabszym samochodem Ferrari. Pod koniec września ogłoszono przejście Hamiltona do Mercedesa. W przyszłym roku garaż z Buttonem będzie dzielił młody Sergio Perez.
Sezon 2013 okazał się najgorszy dla McLarena od wielu lat. Zespół przygotował bolid znacznie różniący się od poprzedniego, co było dużym błędem. Model MP4-28 nieoczekiwanie ani razu nie dowiózł żadnego ze swojego kierowców na podium.
Doświadczony Button uzbierał 73 punkty, nowy kierowca ekipy Sergio Perez jeżdżąc często zbyt agresywnie zdobył ich o 1/3 mniej i stracił posadę po zaledwie jednym sezonie. McLaren zajął tylko 5. lokatę w klasyfikacji generalnej konstruktorów, wyraźnie przegrywając z pierwszą czwórką. Dodatkowo stracił swojego wieloletniego dyrektora technicznego Paddy'ego Lowe'a, który przeszedł do Mercedesa.
Sezon 2014 był kolejnym ciężkim. Co prawda Button i nowy kierowca ekipy debiutant Kevin Magnussen zaczęli od wspólnego podium w GP Australii, ale już nigdy nie wrócili na nie.
Mimo dysponowania dominującym silnikiem Mercedesa w pierwszym roku nowej ery V6 turbo, McLaren ponownie został sklasyfikowany tylko na 5. miejscu w tabeli konstruktorów.
Na sezon 2015 zespół zupełnie stracił konkurencyjność, pogrążony nową jednostką napędową Hondy, która okazała się wyjątkowo awaryjna i słaba.
Reaktywacją legendarnego duetu z japońskim koncernem McLaren skusił do powrotu w swoje szeregi Fernando Alonso (zastąpił Magnussena), ale Hiszpan zajął dopiero 17. miejsce w klasyfikacji generalnej z 11 punktami na koncie. Ustąpił nawet Buttonowi.
W klasyfikacji konstruktorów ekipa pokonała jedynie całkowicie nieliczącego się Manora i zajęła 9. lokatę.
Największym osiągnięciem stajni było 5. miejsce Alonso na mecie GP Węgier.
W 2016 roku zespół spisywał się lepiej - głównie dzięki wyższej konkurencyjności i wyraźnie mniejszej awaryjności jednostki napędowej Hondy - bądź co bądź nadal jeździł poza czołówką.
Awansował na 6. pozycję w tabeli konstruktorów, gromadząc 76 punktów. Niekiedy był czwartą siłą w stawce.
Alonso wszedł do czołowej dziesiątki klasyfikacji generalnej kierowców. Udało mu się dwukrotnie ukończyć wyścig jako 5.
Button błysnął trzecim polem startowym w GP Austrii, aczkolwiek pomogły mu w tym kary cofnięcia dla dwóch rywali.
Alonso miał dramatyczny wypadek w GP Australii i doznał pęknięcia żeber oraz odmy opłucnowej. Ominął przez to następne GP Bahrajnu. Zastąpił go rezerwowy ekipy Stoffel Vandoorne - i zapunktował w debiucie, finiszując jako 10. Belg został zdobywcą pierwszego oczka stajni w sezonie.
W 2017 roku zamiast kolejnego kroku naprzód przyszedł regres formy. Ponownie o wszystkim decydował silnik Hondy. Japończycy całkowicie przebudowali swoją hybrydę, w efekcie... stała się słabsza i znowu bardzo awaryjna.
Z czasem zaczęto ją na nowo poprawiać, ale sezon był już stracony.
Zespół z powrotem spadł na przedostatnie miejsce w generalce.
Indywidualnie Alonso uplasował się na 15. pozycji, a Vandoorne choć początkowo nie zachwycał, ostatecznie zdobył tylko cztery punkty mniej od partnera i został sklasyfikowany bezpośrednio za nim.
Zniechęcony Alonso znalazł sobie nowy cel poza F1 - zdobycie tzw. "Potrójnej Korony". Dążąc do wywalczenia jej wystąpił w Indianapolis 500 - kosztem startu w rozgrywanym tego samego dnia wyścigu o GP Monako. Na zastępstwo wzięto Buttona.
Hiszpan nie wystartował również w GP Rosji - przez defekt motoru. Co ciekawe, tylko osiem razy osiągnął metę.
Vandoorne'owi usterka silnika nie pozwoliła przystąpić do zawodów w Bahrajnie.
McLaren w końcu stracił cierpliwość do Hondy i we wrześniu zapowiedział rozstanie z Japończykami po zakończeniu sezonu. Nie mogąc pozyskać silnika od Mercedesa lub Ferrari, ekipa porozumiała się z Renault.
W październiku Alonso odnowił kontrakt z teamem.
Rok 2018 nie przyniósł oczekiwanego przełomu. Mimo zmiany dostawcy silników, zespół dalej rozczarowywał. Co prawda zaczął nieźle, ale potem stopniowo tracił konkurencyjność, aż praktycznie sięgnął dna.
Ekipę sklasyfikowano trzy oczka wyżej w tabeli łącznej konstruktorów - na 6. pozycji - lecz w drugiej połowie sezonu jej bolid często okazywał się prawie najwolniejszy lub najwolniejszy ze wszystkich.
Indywidualnie Alonso zajął 11. miejsce, zaś jeżdżący fatalnie Vandoorne uplasował się na 16. lokacie.
Słabe wyniki pociągnęły za sobą kolejne zmiany. Zwolniono parę osób z najwyższych stanowisk i zakontraktowano w ich miejsce nowe nazwiska.
Ponadto okazało się, że dla stajni nie będzie dłużej startował ani Alonso, ani Vandoorne. Pierwszy postanowił zakończyć wyścigową karierę w F1 (choć zostawił sobie furtkę do ewentualnego powrotu w przyszłości), drugi nie dostał nowej umowy.
Na sezon 2019 team złożył nowy skład kierowców z porzuconego przez Renault Carlosa Sainza Juniora i debiutanta Lando Norrisa.
Historia
Twórcą marki McLaren był Nowozelandczyk Bruce McLaren, który nie osiągnął wiele jako kierowca, ale jako właściciel zespołu miał ogromny wpływ na dzisiejszą Formułę 1.
Pierwsze zwycięstwo dla zespołu zdobył sam twórca w Wyścigu Mistrzów po tym jak umieścił w swoim bolidzie legendarny silnik Ford Cosworth DVF. Już w 1968 roku obaj kierowcy McLarena Danny Hulme i Bruce McLaren walczyli o mistrzostwo aż do ostatniego wyścigu w sezonie. Ostatecznie jednak triumfował Graham Hill w Lotusie.
Zespół nie odnosił większych sukcesów aż do 1984 roku, gdy część udziałów została sprzedana Ronowi Dennisowi, który został szefem zespołu i jest nim do dziś. Dennis wniósł do zespołu dbałość o każdy detal i wraz z projektantem Johnem Barnardem wprowadzili do Formuły 1 coś, co jest od tamtego czasu standardem - włókno węglowe.
Od 1984 roku po dziś dzień zespół McLarena zawsze był w czołówce i stał się synonimem innowacyjności i perfekcji.
Jednym z trudniejszych sezonów dla zespołu McLaren był rok 2007. Wówczas to do zespołu przyszedł dwukrotny mistrz świata - Fernando Alonso oraz debiutant Lewis Hamilton. Młody Brytyjczyk szybko pokazał, że nie będzie tylko pomocnikiem swojego kolegi i na Węgrzech doszło do pierwszej poważnej sprzeczki. W kwalifikacjach Alonso przedłużył swój postój, powodując że Hamilton nie zdążył wyjechać na ostatnie okrążenie pomiarowe.
Od tego czasu w McLarenie trwał konflikt i ostatecznie walkę Hiszpana z Brytyjczykiem wykorzystał Kimi Raikkonen. McLaren został również ukarany za słynną aferę szpiegowską. Karą było 100 milionów dolarów grzywny oraz zabranie wszystkich punktów w klasyfikacji konstruktorów.
Rok później do zespołu przyszedł Heikki Kovalainen, który zastąpił Fernando Alonso. Upragniony tytuł zdobył Lewis Hamilton, który do końca walczył z Felipe Massą.
Kolejne dwa sezony były niezbyt udane dla zespołu z Woking. Co prawda sezon 2010 zapowiadał się bardzo dobrze, ale ostatecznie Hamilton i Button zajęli 4 i 5 miejsce w klasyfikacji.
W 2011 roku bolid McLarena odstawał wyłącznie od konstrukcji Red Bulla, na dodatek tylko podczas kwalifikacji. Lewis Hamilton oraz Jenson Button zgarnęli po trzy zwycięstwa, zapewniając swojej ekipie pewne drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Jeśli chodzi o tabelę kierowców, wicemistrzostwo przypadło Buttonowi, który jako pierwszy w F1 niespodziewanie wygrał wewnątrzzespołowy pojedynek z przeżywającym kryzys Hamiltonem.
Na sezon 2012 brytyjski zespół wystawił bolid w przekroju całej kampanii być może nawet najszybszy z całej stawki, ale miewający wahania formy, a przede wszystkim awaryjny. Hamilton zwyciężył nim cztery wyścigi, Button mający na pewnym etapie ogromne problemy z ustawieniem modelu MP4-27 trzy. Obaj nie podjęli walki o mistrzowski tytuł wśród kierowców, zaś wśród konstruktorów przez rażące błędy podczas pit-stopów McLaren zajął tylko trzecie miejsce, przegrywając rywalizację o wicemistrzostwo z dysponującym słabszym samochodem Ferrari. Pod koniec września ogłoszono przejście Hamiltona do Mercedesa. W przyszłym roku garaż z Buttonem będzie dzielił młody Sergio Perez.
Sezon 2013 okazał się najgorszy dla McLarena od wielu lat. Zespół przygotował bolid znacznie różniący się od poprzedniego, co było dużym błędem. Model MP4-28 nieoczekiwanie ani razu nie dowiózł żadnego ze swojego kierowców na podium.
Doświadczony Button uzbierał 73 punkty, nowy kierowca ekipy Sergio Perez jeżdżąc często zbyt agresywnie zdobył ich o 1/3 mniej i stracił posadę po zaledwie jednym sezonie. McLaren zajął tylko 5. lokatę w klasyfikacji generalnej konstruktorów, wyraźnie przegrywając z pierwszą czwórką. Dodatkowo stracił swojego wieloletniego dyrektora technicznego Paddy'ego Lowe'a, który przeszedł do Mercedesa.
Sezon 2014 był kolejnym ciężkim. Co prawda Button i nowy kierowca ekipy debiutant Kevin Magnussen zaczęli od wspólnego podium w GP Australii, ale już nigdy nie wrócili na nie.
Mimo dysponowania dominującym silnikiem Mercedesa w pierwszym roku nowej ery V6 turbo, McLaren ponownie został sklasyfikowany tylko na 5. miejscu w tabeli konstruktorów.
Na sezon 2015 zespół zupełnie stracił konkurencyjność, pogrążony nową jednostką napędową Hondy, która okazała się wyjątkowo awaryjna i słaba.
Reaktywacją legendarnego duetu z japońskim koncernem McLaren skusił do powrotu w swoje szeregi Fernando Alonso (zastąpił Magnussena), ale Hiszpan zajął dopiero 17. miejsce w klasyfikacji generalnej z 11 punktami na koncie. Ustąpił nawet Buttonowi.
W klasyfikacji konstruktorów ekipa pokonała jedynie całkowicie nieliczącego się Manora i zajęła 9. lokatę.
Największym osiągnięciem stajni było 5. miejsce Alonso na mecie GP Węgier.
W 2016 roku zespół spisywał się lepiej - głównie dzięki wyższej konkurencyjności i wyraźnie mniejszej awaryjności jednostki napędowej Hondy - bądź co bądź nadal jeździł poza czołówką.
Awansował na 6. pozycję w tabeli konstruktorów, gromadząc 76 punktów. Niekiedy był czwartą siłą w stawce.
Alonso wszedł do czołowej dziesiątki klasyfikacji generalnej kierowców. Udało mu się dwukrotnie ukończyć wyścig jako 5.
Button błysnął trzecim polem startowym w GP Austrii, aczkolwiek pomogły mu w tym kary cofnięcia dla dwóch rywali.
Alonso miał dramatyczny wypadek w GP Australii i doznał pęknięcia żeber oraz odmy opłucnowej. Ominął przez to następne GP Bahrajnu. Zastąpił go rezerwowy ekipy Stoffel Vandoorne - i zapunktował w debiucie, finiszując jako 10. Belg został zdobywcą pierwszego oczka stajni w sezonie.
W 2017 roku zamiast kolejnego kroku naprzód przyszedł regres formy. Ponownie o wszystkim decydował silnik Hondy. Japończycy całkowicie przebudowali swoją hybrydę, w efekcie... stała się słabsza i znowu bardzo awaryjna.
Z czasem zaczęto ją na nowo poprawiać, ale sezon był już stracony.
Zespół z powrotem spadł na przedostatnie miejsce w generalce.
Indywidualnie Alonso uplasował się na 15. pozycji, a Vandoorne choć początkowo nie zachwycał, ostatecznie zdobył tylko cztery punkty mniej od partnera i został sklasyfikowany bezpośrednio za nim.
Zniechęcony Alonso znalazł sobie nowy cel poza F1 - zdobycie tzw. "Potrójnej Korony". Dążąc do wywalczenia jej wystąpił w Indianapolis 500 - kosztem startu w rozgrywanym tego samego dnia wyścigu o GP Monako. Na zastępstwo wzięto Buttona.
Hiszpan nie wystartował również w GP Rosji - przez defekt motoru. Co ciekawe, tylko osiem razy osiągnął metę.
Vandoorne'owi usterka silnika nie pozwoliła przystąpić do zawodów w Bahrajnie.
McLaren w końcu stracił cierpliwość do Hondy i we wrześniu zapowiedział rozstanie z Japończykami po zakończeniu sezonu. Nie mogąc pozyskać silnika od Mercedesa lub Ferrari, ekipa porozumiała się z Renault.
W październiku Alonso odnowił kontrakt z teamem.
Rok 2018 nie przyniósł oczekiwanego przełomu. Mimo zmiany dostawcy silników, zespół dalej rozczarowywał. Co prawda zaczął nieźle, ale potem stopniowo tracił konkurencyjność, aż praktycznie sięgnął dna.
Ekipę sklasyfikowano trzy oczka wyżej w tabeli łącznej konstruktorów - na 6. pozycji - lecz w drugiej połowie sezonu jej bolid często okazywał się prawie najwolniejszy lub najwolniejszy ze wszystkich.
Indywidualnie Alonso zajął 11. miejsce, zaś jeżdżący fatalnie Vandoorne uplasował się na 16. lokacie.
Słabe wyniki pociągnęły za sobą kolejne zmiany. Zwolniono parę osób z najwyższych stanowisk i zakontraktowano w ich miejsce nowe nazwiska.
Ponadto okazało się, że dla stajni nie będzie dłużej startował ani Alonso, ani Vandoorne. Pierwszy postanowił zakończyć wyścigową karierę w F1 (choć zostawił sobie furtkę do ewentualnego powrotu w przyszłości), drugi nie dostał nowej umowy.
Na sezon 2019 team złożył nowy skład kierowców z porzuconego przez Renault Carlosa Sainza Juniora i debiutanta Lando Norrisa.
| McLaren - podstawowe dane | |
|---|---|
| Pełna nazwa zespołu | McLaren F1 Team |
| Dostawca silników | Renault |
| Główny sponsor | - |
| Lokalizacja | Woking, Wielka Brytania |
| Pozycja w sezonie 2018 | 6. miejsce |
| Szef zespołu | Zak Brown |
| Dyrektor techniczny | James Key |
| McLaren - kierowcy | |
| Numer 55 | Carlos Sainz Jr |
| Numer 4 | Lando Norris |
| McLaren - statystyki | |
| Pierwszy start | GP Monako 1966 |
| Mistrzostwa konstruktorów | 8 |
| Mistrzostwa kierowców | 11 |
| Punkty | 5201,5 |
| Wyścigi | 842 |
| Zwycięstwa | 182 |
| Pierwsze pola startowe | 155 |
Tapety Mercedes 
Dodge Challenger SRT8 - odrodzenie legendy 
2011 Kawasaki Z750R 
Tapety Volkswagen 
Na Co Zwracać Uwagę, Kupując Pierwszy Motocykl?
American Truck Simulator: Colorado oficjalnie zapowiedziane
Alpina B5 i D5 S: nowe BMW serii 5 z większą porcją mocy i stylu
Gaz-M20 Pobieda: zapomniany pierwowzór FSO Warszawy
Łożysko toczne - co to jest i jak jest zbudowane
