Rosjanin, startował w Formule 1 w 2018 roku. Był kierowcą Williamsa. Zdobył jeden punkt.
Droga do Formuły 1
Siergiej Sirotkin w wieku 7 lat rozpoczął starty w kartingu. W Rosji osiągał sukcesy, ale na arenie międzynarodowej brakowało ich.
W 2010 roku jako 15-latek przeszedł do wyścigów jednomiejscowych bolidów. Na początek spróbował sił we włoskiej Formule Abarth, uczestnicząc w ostatnich sześciu zawodach jej sezonu. Prawie za każdym razem zapunktował, aczkolwiek nie znalazł się wyżej niż na ósmej pozycji.
W 2011 roku zrobił zdecydowany postęp. Formułę Abarth podzielono na klasyfikację europejską i włoską, a Sirotkin został mistrzem pierwszej oraz wicemistrzem drugiej. W edycji włoskiej lepszy był jedynie Patrick Niederhauser. W ciągu całego udanego sezonu Siergiej odniósł siedem zwycięstw.
W 2012 roku udało mu się zająć najniższy stopień podium w serii Auto GP. Przegrał w klasyfikacji generalnej tylko z Adrianem Quaife-Hobbsem oraz Palem Varhaugiem. Jednocześnie został nowym najmłodszym triumfatorem zawodów tego cyklu.
Zarazem startował we Włoskiej Formule 3. Tam poszło mu odrobinę gorzej. Też odniósł w sumie dwa triumfy, ale znalazł się na 5. lokacie - zarówno w klasyfikacji włoskiej, jak i europejskiej.
Poza tym w lipcu zadebiutował na domowym torze Moscow Raceway w jednej z najważniejszych juniorskich serii przed F1 - Formule Renault 3.5. W 2013 roku startował w niej już regularnie.
Pierwszy pełny sezon w wymagających mistrzostwach był etapem nauki. Sirotkin z dwoma podiami na koncie zajął 9. miejsce w punktacji.
W 2014 roku spędził drugi sezon w Formule Renault 3.5. Chociaż nie ukończył w sumie pięciu wyścigów, zdołał poprawić się o cztery pozycje i wywalczyć 5. lokatę w tabeli łącznej. Po drodze wygrał jedne zawody na Moscow Raceway.
Najbardziej udany w jego juniorskiej karierze okazał się rok 2015. Sirotkin przeszedł do serii GP2 i zaimponował wywalczeniem od razu 3. miejsca w generalce. Ustąpił tylko mającym więcej doświadczenia w prestiżowych mistrzostwach Stoffelowi Vandoorne'owi oraz Alexandrowi Rossiemu. W pokonanym polu zostawił m. in. juniora Red Bulla i wicemistrza Formuły Renault 3.5 - Pierre'a Gasly'ego.
Był to kolejny sezon, który okrasił jedną wygraną.
W 2016 roku zapowiadał zdobycie tytułu w GP2, lecz nie zdołał tego dokonać. Udało mu się wysunąć na prowadzenie w punktacji, ale przez błędy i brak szczęścia ostatecznie ponownie został sklasyfikowany na 3. pozycji. Tym razem musiał uznać wyższość Gasly'ego, a także Antonio Giovinazziego.
Na dwadzieścia dwa starty odniósł dwa zwycięstwa.
W 2017 roku był już jedną nogą w Formule 1 i nie uczestniczył w żadnej innej serii. Pojechał tylko trzy wyścigi. Niemniej jednak wśród nich znalazły się 24-godzinne zawody Le Mans.
Spróbował sił w słynnym maratonie za sterami prototypu LMP2 podstawionego przez rodzimy zespół SMP Racing. Stworzył załogę z Michaiłem Aloszynem i Wiktorem Szajtarem. Niestety, problemy techniczne nie pozwoliły im na dobry wynik. Zajęli dopiero 16. miejsce w swojej kategorii i 33. ogólnie.
Poza tym zaliczył dwa wyścigi w Formule 2 (reaktywowanej na bazie GP2). Oba na ulicach Baku. Zastępując Alexandra Albona w ekipie ART GP, uplasował się na pozycjach 10. i 4.
Formuła 1
Sirotkin pojawił się w F1 już w 2013 roku, nie mając jeszcze 18 lat. Dzięki sponsorom został zaangażowany przez zespół Sauber, który zapowiedział wystawianie Rosjanina w wyścigach od następnego sezonu. Tak się jednak nie stało.
W 2014 roku był tylko kierowcą testowym szwajcarskiej stajni i uczestniczył w testach po GP Bahrajnu, a następnie w pierwszym piątkowym treningu GP Rosji.
Ostatecznie z planów ścigania się dla ekipy z Hinwil nic nie wyszło. Strony w końcu zakończyły współpracę.
Sirotkin jednak wkrótce wrócił na padok F1. Kolejnym teamem, w którym znalazł zatrudnienie, było Renault. W 2016 roku pełnił rolę kierowcy testowego fabrycznej ekipy francuskiego koncernu. W następnym sezonie awansował na rezerwowego.
Na koniec 2017 roku dość niespodziewanie zasilił grono kontrkandydatów Roberta Kubicy do zwalnianej przez Felipe Massę posady podstawowego zawodnika w Williamsie na sezon 2018. Po testach w Abu Zabi nieoczekiwanie pokonał Polaka i dostał od stajni z Grove wymarzony kontrakt.
Jego wyścigowa kariera w F1 jednak dobiegła końca zanim na dobre się zaczęła. Stracił kokpit po roku startów. Roku bardzo ciężkim. Otrzymując od Williamsa fatalny bolid, zajął ostatnie miejsce w klasyfikacji generalnej. Zdobył tylko jeden punkt (w GP Włoch), na dodatek szczęśliwie, korzystając na dyskwalifikacji rywala.
Drugi kierowca ekipy Lance Stroll uzbierał sześć oczek.
Przed sezonem 2019 Williams skompletował zupełnie nowy duet kierowców, stawiając na Kubicę i mistrza F2, George'a Russella.
Droga do Formuły 1
Siergiej Sirotkin w wieku 7 lat rozpoczął starty w kartingu. W Rosji osiągał sukcesy, ale na arenie międzynarodowej brakowało ich.
W 2010 roku jako 15-latek przeszedł do wyścigów jednomiejscowych bolidów. Na początek spróbował sił we włoskiej Formule Abarth, uczestnicząc w ostatnich sześciu zawodach jej sezonu. Prawie za każdym razem zapunktował, aczkolwiek nie znalazł się wyżej niż na ósmej pozycji.
W 2012 roku udało mu się zająć najniższy stopień podium w serii Auto GP. Przegrał w klasyfikacji generalnej tylko z Adrianem Quaife-Hobbsem oraz Palem Varhaugiem. Jednocześnie został nowym najmłodszym triumfatorem zawodów tego cyklu.
Zarazem startował we Włoskiej Formule 3. Tam poszło mu odrobinę gorzej. Też odniósł w sumie dwa triumfy, ale znalazł się na 5. lokacie - zarówno w klasyfikacji włoskiej, jak i europejskiej.
Pierwszy pełny sezon w wymagających mistrzostwach był etapem nauki. Sirotkin z dwoma podiami na koncie zajął 9. miejsce w punktacji.
W 2014 roku spędził drugi sezon w Formule Renault 3.5. Chociaż nie ukończył w sumie pięciu wyścigów, zdołał poprawić się o cztery pozycje i wywalczyć 5. lokatę w tabeli łącznej. Po drodze wygrał jedne zawody na Moscow Raceway.
Najbardziej udany w jego juniorskiej karierze okazał się rok 2015. Sirotkin przeszedł do serii GP2 i zaimponował wywalczeniem od razu 3. miejsca w generalce. Ustąpił tylko mającym więcej doświadczenia w prestiżowych mistrzostwach Stoffelowi Vandoorne'owi oraz Alexandrowi Rossiemu. W pokonanym polu zostawił m. in. juniora Red Bulla i wicemistrza Formuły Renault 3.5 - Pierre'a Gasly'ego.
Był to kolejny sezon, który okrasił jedną wygraną.
W 2016 roku zapowiadał zdobycie tytułu w GP2, lecz nie zdołał tego dokonać. Udało mu się wysunąć na prowadzenie w punktacji, ale przez błędy i brak szczęścia ostatecznie ponownie został sklasyfikowany na 3. pozycji. Tym razem musiał uznać wyższość Gasly'ego, a także Antonio Giovinazziego.
Na dwadzieścia dwa starty odniósł dwa zwycięstwa.
W 2017 roku był już jedną nogą w Formule 1 i nie uczestniczył w żadnej innej serii. Pojechał tylko trzy wyścigi. Niemniej jednak wśród nich znalazły się 24-godzinne zawody Le Mans.
Spróbował sił w słynnym maratonie za sterami prototypu LMP2 podstawionego przez rodzimy zespół SMP Racing. Stworzył załogę z Michaiłem Aloszynem i Wiktorem Szajtarem. Niestety, problemy techniczne nie pozwoliły im na dobry wynik. Zajęli dopiero 16. miejsce w swojej kategorii i 33. ogólnie.
Poza tym zaliczył dwa wyścigi w Formule 2 (reaktywowanej na bazie GP2). Oba na ulicach Baku. Zastępując Alexandra Albona w ekipie ART GP, uplasował się na pozycjach 10. i 4.
Formuła 1
Sirotkin pojawił się w F1 już w 2013 roku, nie mając jeszcze 18 lat. Dzięki sponsorom został zaangażowany przez zespół Sauber, który zapowiedział wystawianie Rosjanina w wyścigach od następnego sezonu. Tak się jednak nie stało.
W 2014 roku był tylko kierowcą testowym szwajcarskiej stajni i uczestniczył w testach po GP Bahrajnu, a następnie w pierwszym piątkowym treningu GP Rosji.
Ostatecznie z planów ścigania się dla ekipy z Hinwil nic nie wyszło. Strony w końcu zakończyły współpracę.
Sirotkin jednak wkrótce wrócił na padok F1. Kolejnym teamem, w którym znalazł zatrudnienie, było Renault. W 2016 roku pełnił rolę kierowcy testowego fabrycznej ekipy francuskiego koncernu. W następnym sezonie awansował na rezerwowego.
Na koniec 2017 roku dość niespodziewanie zasilił grono kontrkandydatów Roberta Kubicy do zwalnianej przez Felipe Massę posady podstawowego zawodnika w Williamsie na sezon 2018. Po testach w Abu Zabi nieoczekiwanie pokonał Polaka i dostał od stajni z Grove wymarzony kontrakt.
Jego wyścigowa kariera w F1 jednak dobiegła końca zanim na dobre się zaczęła. Stracił kokpit po roku startów. Roku bardzo ciężkim. Otrzymując od Williamsa fatalny bolid, zajął ostatnie miejsce w klasyfikacji generalnej. Zdobył tylko jeden punkt (w GP Włoch), na dodatek szczęśliwie, korzystając na dyskwalifikacji rywala.
Drugi kierowca ekipy Lance Stroll uzbierał sześć oczek.
Przed sezonem 2019 Williams skompletował zupełnie nowy duet kierowców, stawiając na Kubicę i mistrza F2, George'a Russella.
| Siergiej Sirotkin - bio i statystyki | |
|---|---|
| Data urodzenia | 27 sierpnia 1995 roku |
| Narodowość | Rosjanin |
| Reprezentowane zespoły | Williams |
| Zwycięstwa | 0 |
| Punkty | 1 |
| Wyścigi | 21 |
| Pierwsze pola startowe | 0 |
| Podia | 0 |
| Debiut | GP Australii 2018 |
| Ostatni start | GP Abu Zabi 2018 |
| Najlepszy wynik | 10. miejsce |
| Siergiej Sirotkin - kalendarium | |
| 2010 | Formuła Abarth - sześć startów |
| 2011 | Formuła Abarth Europa - mistrzostwo Formuła Abarth Włochy - 2. miejsce |
| 2012 | Auto GP - 3. miejsce Włoska Formuła 3 (Europa) - 5. miejsce Włoska Formuła 3 (Włochy) - 5. miejsce Formuła Renault 3.5 - dwa starty |
| 2013 | Formuła Renault 3.5 - 9. miejsce |
| 2014 | Formuła Renault 3.5 - 5. miejsce Formuła 1 - kierowca testowy Sauber |
| 2015 | GP2 - 3. miejsce |
| 2016 | GP2 - 3. miejsce Formuła 1 - kierowca testowy Renault |
| 2017 | Formuła 1 - kierowca rezerwowy Renault Formuła 2 - dwa starty 24h Le Mans - 16. miejsce w LMP2 i 33. miejsce ogólnie |
| 2018 | Formuła 1 (Williams) - 20. miejsce (1 punkt) |
Tapety 
Tesla w tarapatach. Pierwszy kwartał 2025 pod znakiem spadków i politycznych zawirowań
Niezwykły triumf Kajetanowicza i Szczepaniaka, Polacy wygrywają Rajd Portugalii!
Gdyby Elon Musk i Kanye West mieli dziecko: Tesla Cybertruck po mrocznym tuningu Mansory
Jak zwiększyć osiągi motocykla Suzuki bez dużych wydatków?
Ford przywraca ducha Ameryki z Mustangiem GTD Spirit of America
Tapety BMW 
MAN: modele TGM i TGL w pełnej okazałości 
Honda CR-Z AMS - prawie sportowo 
