Robert Kubica

Polak, kierowca zespołu Williams. Jest jedynym w historii zawodnikiem Formuły 1 z naszego kraju. Ma w dorobku jedno zwycięstwo. Jego karierę w 2011 roku przerwał dramatyczny wypadek w rajdzie. Osiem lat później wznowi rywalizację w mistrzostwach, mimo częściowo niesprawnej ręki. Ma numer startowy 88.

Droga do Formuły 1

Robert Kubica jako 4-latek zobaczył samochód zabawkę z silnikiem spalinowym i przekonał swojego tatę Artura, aby mu go kupił. Potem godzinami jeździł na placu obok bloku między porozstawianymi butelkami. Tak wszystko się zaczęło.

W wieku 6 lat przesiadł się na gokarta i dalej trenował, jeżdżąc na torach w Kielcach i Częstochowie. Na rywalizację w wyścigach musiał czekać do 10. roku życia, ponieważ dopiero wtedy mógł uzyskać licencję.

Od pierwszych zawodów dominował. Przez trzy lata startów w ojczyźnie zdobył sześć tytułów mistrza Polski w różnych kategoriach.

Następnie zaczął jeździć do Włoch, gdzie działała najsilniejsza liga kartingowa świata. W 1998 roku zdobył mistrzostwo tego kraju w kategorii juniorów. Sięgnął po tytuł jako pierwszy w historii obcokrajowiec. W roku 1999 powtórzył wspomniany sukces, do tego został m. in. juniorskim mistrzem Niemiec.

Udało mu się zdobyć także wicemistrzostwo Europy juniorów, czy wygrać prestiżowe imprezy Monaco Kart Cup, Margutti Trophy, Elf Masters.

W końcu zamieszkał we Włoszech i wyrobił sobie pozycję jednego z najbardziej obiecujących zawodników młodego pokolenia.

W 2000 roku, który był jego ostatnim w kartingu, zajął 4. miejsce w Mistrzostwach Europy, jak i w Mistrzostwach Świata.

W 2001 roku nastąpiła przesiadka do jednomiejscowych bolidów.

Jako 16-latek nawiązał współpracę z menedżerem Danielem Morellim. Z inicjatywy Włocha został poddany ocenie w zespole Formuły 1 - Sauberze. Badano nie tylko umiejętności za kierownicą naszego rodaka, ale też jego jego kondycję fizyczną, czy osobowość. Uzyskał wynik podobny do rezultatu już startującego w królowej sportów motorowych Kimiego Raikkonena.

Podczas debiutanckiego sezonu w "single seaterach" przede wszystkim zbierał doświadczenia. Zajął 13. miejsce we Włoskiej Formule Renault 2.0 i uplasował się na 14. pozycji w Formule Renault 2.0 Eurocup. Na lepsze wyniki miał dopiero przyjść czas.

W 2002 roku został już wicemistrzem Włoskiej Formuły Renault 2.0. Przegrał tylko z Jose Marią Lopezem, późniejszym trzykrotnym mistrzem świata w wyścigach samochodów turystycznych.

Jednocześnie zajął 7. miejsce w Eurocupie.

Na koniec dał popis jazdy na torze Interlagos, efektownie zwyciężając na nim zawody Brazylijskiej Formuły Renault 2.0.

Dodajmy, że dostał się do programu rozwojowego młodych kierowców prowadzonego przez Renault, ale francuski koncern wypuścił Polaka spod swoich skrzydeł.

W 2003 roku awansował do Formuły 3 Euro Series. Niestety, przed sezonem uczestniczył jako pasażer w wypadku drogowym, w którym złamał prawą rękę - w pięciu miejscach.

Miał pauzować sześć miesięcy, lecz wrócił za kierownicę już po sześciu tygodniach.

Rozpoczął starty podczas czwartej rundy sezonu, rozgrywanej na ulicznym torze Norisring. Było to wejście smoka. Kontuzja ręki nie przeszkodziła mu w odniesieniu sensacyjnego zwycięstwa w pierwszym wyścigu. W drugim finiszował jako drugi.

Jednak reszta roku już nie była zbyt udana. Ostatecznie zakończył rywalizację tylko na 12. lokacie w klasyfikacji generalnej. Aczkolwiek należy pamiętać, że opuścił sześć wyścigów. Poza tym nie mógł liczyć na wsparcie w zespole Prema, który skupił się na doprowadzeniu do mistrzostwa Ryana Briscoe.

Kubicy nie udały się również występy w słynnych imprezach GP Makau oraz F3 Masters. W pierwszej z wymienionych odpadł przez wypadek z Lewisem Hamiltonem, w drugiej uplasował się na 33. miejscu. Wziął udział też w zawodach Korea Super Prix i zakończył je na 6. miejscu.

Sezon 2004 był kolejnym słodko-gorzkim. Ponownie wystartował w Formule 3 Euro Series i ponownie nie osiągnął w niej satysfakcjonującego wyniku w klasyfikacji generalnej, lądując na 7. pozycji.

Niemniej jednak trzykrotnie stanął na podium i uzbierał prawie dwa razy więcej punktów niż partner z ekipy Mucke, późniejszy mistrz serii DTM - Bruno Spengler.

Ponadto będąc pod presją pojechał rewelacyjnie w GP Makau. Zgłoszony przez team Manor jako partner Hamiltona, najpierw wygrał kwalifikacje, potem był drugi w wyścigu głównym. Być może wyprzedziłby pierwszego Alexandre Premata, gdyby zawody nie zostały skrócone o dwa okrążenia.

Początkowo na czele stawki podążali Nico Rosberg i Hamilton, ale razem zatrzymali się na bandzie.

Rok 2005 przyniósł przełom w karierze. Kubica za pierwszym podejściem został mistrzem Formuły Renault 3.5 (World Series by Renault). Wygrał cztery wyścigi, a w większości pozostałych stawał na niższych stopniach podium. Uzbierał 154 punkty i pokonał o 38 oczek drugiego Adriana Vallesa.

Poza tym wystartował trzeci raz w GP Makau - i mimo słabszego silnika znowu zajął 2. miejsce. Tym razem dojechał za Lukasem di Grassim. Wspólnie z nimi na podium stanął Sebastian Vettel.

Formuła 1

W grudniu 2005 roku zadebiutował na hiszpańskim torze Catalunya za kierownicą bolidu F1. W nagrodę za wygranie Formuły Renault 3.5 odbył testy z mistrzowskim zespołem Renault.

Zaliczył obiecujący występ, który dał mu angaż w najważniejszej serii wyścigowej świata na sezon 2006. Został kierowcą rezerwowym i testowym teamu BMW Sauber.

W otrzymanej roli Kubica był wystawiany przez zespół na piątkowych treningach - i jeżdżąc niedotankowanym bolidem regularnie plasował się w nich na najwyższych pozycjach.

Na sześć eliminacji przed końcem sezonu otrzymał awans na kierowcę wyścigowego stajni. Zastąpił w podstawowym składzie ekipy mistrza świata z 1997 roku Jacquesa Villeneuve'a.

Do pierwszego startu Kubicy w Formule 1 doszło podczas GP Węgier. Debiut był burzliwy. W mokrych warunkach dwukrotnie nie opanował bolidu i stracił przednie skrzydło. Finiszował przedostatni, ale zarazem siódmy.

Jednak nie zapunktował. Po zawodach został zdyskwalifikowany za niedowagę bolidu, spowodowaną opróżnieniem się w nim gaśnicy.

Miesiąc później odniósł jeden z najbardziej pamiętnych sukcesów w całej karierze. W zaledwie trzecim starcie stanął na podium, sensacyjnie zajmując 3. miejsce w GP Włoch na torze Monza.

Przez resztę sezonu już nie powiększył swojego dorobku w klasyfikacji generalnej.

Rok 2007 okazał się trudny. Kubica z jednej strony wykorzystując konkurencyjniejszy bolid regularnie punktował i zajął dobre 6. miejsce w tabeli łącznej, z drugiej niejednokrotnie mając pecha pierwszy raz w karierze nie zdobył żadnego podium i zgromadził o ponad 1/3 mniej oczek niż zespołowy partner Nick Heidfeld.

Ponadto uległ przerażającemu wypadkowi w GP Kanady. Cudem skończyło się tylko na wstrząśnieniu mózgu i skręceniu kostki. Po całym zdarzeniu ominął następny wyścig (GP USA). Zastąpił go Vettel, zaliczając swój wyścigowy debiut w Formule Jeden.

W sezonie 2008 pokazał, co potrafi. Rok po przeżyciu horroru na torze w Montrealu odniósł na nim pierwsze zwycięstwo w F1. Była to zarazem pierwsza wygrana BMW Sauber.

W sześciu innych zawodach stawał na niższych stopniach podium.

Wywalczył też pierwsze pole position, wygrywając kwalifikacje do GP Bahrajnu.

Po triumfie w Kanadzie niespodziewanie został liderem klasyfikacji generalnej - i chciał kroczyć po mistrzostwo świata - ale jego ambicje nie korespondowały ze strategią zespołu, który przyhamował z rozwojem samochodu, aby przygotowywać się do zdobycia tytułu za rok.

Ostatecznie zajął 4. pozycję w tabeli końcowej. Zdobył tyle samo punktów co trzeci Raikkonen, lecz Fin został sklasyfikowany wyżej, bo odniósł jedno zwycięstwo więcej.

Heidfeld tym razem już ustąpił Robertowi - o 15 oczek.

Sezon 2009 zamiast przynieść zapowiadany przez BMW Sauber podbój F1, okazał się klapą. Team nie sprostał rewolucji technicznej w czempionacie i zbudował kiepski bolid.

Choć początek był obiecujący. Kubica miał szansę być może nawet wygrać w pierwszym wyścigu. Niestety został wyeliminowany przez Vettela.

Potem auto już nie pozwalało mu na ściganie się w czołówce. Zgromadził łącznie tylko 14 punktów i wylądował na 14. lokacie w generalce - jedno miejsce za Heidfeldem.

Jedynym sukcesem było nieoczekiwane podium w zwariowanym GP Brazylii.

Klęska skłoniła BMW do wycofania się z F1. Kubica w tej sytuacji przeszedł na sezon 2010 do zespołu Renault, choć francuski koncern w dużej mierze też spakował walizki i oddał swój team w prywatne ręce.

Przez rok startów w nowej ekipie Kubica dobitnie przypominał o tym, jak nieprzeciętne ma zdolności. Mimo, że otrzymał bolid ze środka stawki, wywalczył nim trzy podia. Najgłośniej było jednak o jego niebywałej jeździe w kwalifikacjach na ulicach Monako, na których zaatakował pole position, by ostatecznie zająć drugą pozycję.

Zakończył rywalizację na 8. miejscu w generalce, z przeszło pięciokrotnie większym dorobkiem punktowym niż zespołowy kolega, rosyjski debiutant Witalij Pietrow.

Wypadek i kariera w rajdach

Sezon 2011, przed którym jego stajnia została przemianowana na Lotus Renault GP, zapowiadał się bardzo obiecująco. W pierwszej turze zimowych testów Kubica uzyskał najlepszy czas okrążenia.

Jednak los wywrócił wszystko do góry nogami. Na początku lutego Robert miał bardzo poważny wypadek na trasie lokalnego rajdu Ronde di Andora. Odniesione obrażenia - przede wszystkim prawej ręki, która została niemal odcięta - wykluczyły go z motorsportu.

Krakowianin nie poddał się i wrócił półtora roku później. Mając częściowo niesprawną rękę, nie był w stanie wznowić startów w F1. Dlatego przestawił się na rajdy.

Już w 2013 roku odniósł w nich głośny sukces. Wywalczył za pierwszym podejściem mistrzostwo WRC-2. Spróbował sił również w WRC - i prezentował dobre tempo - ale przez brak doświadczenia, częste wypadki oraz gorszą konkurencyjność auta nie zawojował najwyższej kategorii. Najlepszym wynikiem w niej była 6. pozycja, zdobyta w Rajdzie Argentyny 2014. Warto wspomnieć także o 14 wygranych odcinkach specjalnych.

Powrót na tor

Na początku 2016 roku opuścił rajdy ze względu na brak funduszy - i postanowił wrócić do wyścigów. We wrześniu stanął na podium zawodów Renault Sport Trophy.

W 2017 roku miał startować w Długodystansowych Mistrzostwach Świata (WEC) prototypem LMP1 prywatnego zespołu ByKolles, ale wycofał się z tych planów. W zamian dość nieoczekiwanie podjął próbę powrotu do Formuły 1.

Najpierw zaliczył trzy testy z Renault, lecz nie zdołał odzyskać fotela w ekipie z Enstone. Francuski koncern zrezygnował z naszego rodaka, gdy udało mu się pozyskać Carlosa Sainza Juniora.

Kubica następnie odbył trzy testy z Williamsem, ale i ten zespół nie wybrał go do podstawowego składu. Wolał nowicjusza Siergieja Sirotkina, który zaoferował stajni większe wsparcie finansowe od osobistych sponsorów. Do tego ponoć wypadł lepiej na testach opon w Abu Zabi.

Williams niemniej jednak zatrudnił Roberta na sezon 2018 w roli kierowcy rezerwowego i rozwojowego. Pełniąc ją, krakowianin jeździł na testach, wziął udział także w trzech piątkowych treningach.

Kubica spisywał się na tyle dobrze, że na sezon 2019 wreszcie wywalczył pełny powrót. Marzenie o wielkim, nieprawdopodobnym "comebacku" pomógł spełnić polski koncern naftowy PKN Orlen. Został dużym sponsorem Williamsa.

Robert wznowi karierę kierowcy wyścigowego F1 mimo, że nie startował bolidem przez osiem lat, a jego prawa ręka wciąż ma mocno ograniczoną mobilność.

Bio - Robert Kubica
Data urodzenia	7 grudnia 1984 roku
Narodowość	Polak
Zespół	Williams
Wzrost	183 cm
Waga	69 kg
Numer startowy	88
Statystyki - Robert Kubica
Zwycięstwa	1
Punkty	273
Wyścigi	76
Pierwsze pola startowe	1
Podia	12
Debiut	GP Węgier 2006
Kalendarium - Robert Kubica
2001	Formuła Renault 2.0 Eurocup - 14. miejsce Włoska Formuła Renault 2.0 - pięć startów (jedno podium)
2002	Włoska Formuła Renault 2.0 - 2. miejsce Formuła Renault 2.0 Eurocup - 7. miejsce (ominął jeden wyścig) Brazylijska Formuła Renault 2.0 - jeden start (zwycięstwo)
2003	Formuła 3 Euro Series - 12. miejsce (ominął 6 z 20 wyścigów) GP Makau - niesklasyfikowany F3 Masters - 33. miejsce Korea Super Prix - 6. miejsce Brytyjska Formuła 3 - dwa starty
2004	Formuła 3 Euro Series - 7. miejsce GP Makau - 2. miejsce
2005	Formuła Renault 3.5 - mistrzostwo GP Makau - 2. miejsce Test w Formule 1 (z Renault)
2006	Formuła 1 (BMW Sauber) - sześć startów (6 punktów)
2007	Formuła 1 (BMW Sauber) - 6. miejsce (39 punktów, ominął jeden wyścig)
2008	Formuła 1 (BMW Sauber) - 4. miejsce (75 punktów)
2009	Formuła 1 (BMW Sauber) - 14. miejsce (17 punktów)
2010	Formuła 1 (Renault) - 8. miejsce (136 punktów)
2011	-
2012	lokalne rajdy
2013	WRC-2 - mistrzostwo WRC - jeden start ERC - cztery starty
2014	WRC - 16. miejsce ERC - jeden start (zwycięstwo)
2015	WRC - 12. miejsce (ominął dwa rajdy)
2016	WRC - jeden start 24H Series - jeden start Renault Sport Trophy - dwa starty 6 Hours of Rome - niesklasyfikowany
2017	24H Series - jeden start Testy w Formule 1 (z Renault i Williamsem)
2018	Formuła 1 - kierowca rezerwowy i rozwojowy (Williams)