Pierwszy kierowca Formuły 1 z Indonezji, jeden z trzech debiutantów w sezonie 2016. Dzięki sponsorom jeździł dla zespołu Manor. Zeszłego roku był czwarty w serii GP2. Ma numer startowy 88.
Droga do Formuły 1
Haryanto zaczął startować w kartingu w wieku 6 lat, idąc w ślady dwóch starszych braci i spełniając życzenie ojca, wyścigowego weterana.
W 2008 roku jako 15-latek przeszedł do wyścigów jednomiejscowych bolidów. Spróbował sił w trzech azjatyckich formułach - Azjatyckiej Formule Renault Challenge, Formule Azja 2.0 i Formule BMW Pacyfik.
Najlepiej wypadł w Formule Azja 2.0, zajmując najniższy stopień podium klasyfikacji generalnej, z jednym zwycięstwem na koncie. Przegrał tylko z Felixem Rosenqvistem oraz Mathiasem Beche.
Natomiast w Azjatyckiej Formule Renault Challenge uplasował się bezpośrednio za bratem Ryanem. Po opuszczeniu czterech z czternastu wyścigów był 6.
W 2009 roku w imponującym stylu zdobył mistrzostwo Formuły BMW Pacyfik, zwyciężając 6 z 15 zawodów i stając na podium łącznie 13 razy.
Poza tym zaliczył po dwa występy w Formule BMW Europa, Azjatyckiej Formule Renault Challenge (oba zakończone na drugim miejscu) oraz w Australijskich Mistrzostwach Kierowców w kategoriach Gold Star i National A.
Na 2010 rok przyleciał do Europy i związał się z Manorem. Jako reprezentant tej ekipy wywalczył 5. pozycję w serii GP3, po drodze odnosząc jeden triumf.
W 2011 roku kontynuował starty w GP3, ale nie zrobił postępów. Co prawda wygrał już dwa wyścigi, lecz w punktacji spadł na 7. lokatę.
Jednocześnie ścigał się w cyklu Auto GP i został tam sklasyfikowany na tym samym miejscu, z jednym zwycięstwem w dorobku.
W Auto GP wystawił go utytułowany zespół DAMS, z którym ponadto wystąpił w Finale GP2 w Abu Zabi. Wyścig główny ukończył na 12. miejscu, w sprincie uplasował się dopiero na 24. lokacie.
W roku 2012 przeszedł na stałe do GP2, podpisując kontrakt ze stajnią Carlin. Podczas debiutanckiego sezonu błysnął zdobyciem pole position w mokrych warunkach na kultowym torze Spa-Francorchamps.
Ogólnie natomiast spisywał się średnio. W tabeli łącznej zajął 14. miejsce. Był tłem dla dużo bardziej doświadczonego zespołowego partnera Maxa Chiltona, który zgromadził 131 oczek więcej.
W 2013 roku miał nieudany sezon w GP2 z ekipą Addax. Co prawda stanął raz na podium, finiszując jako drugi w sprincie na Silverstone, ale w generalce został sklasyfikowany dopiero na 19. pozycji. Jego kolega z teamu Jake Rosenzweig w ogóle ani razu nie zapunktował.
Sezon 2014 był kolejnym rozczarowaniem. Jeżdżąc dla Caterhama, zajął tym razem 15. lokatę w "przedsionku Formuły 1". Ponownie na pocieszenie wywalczył jedno podium, podczas sprintu ulicami Monako.
W 2015 roku wreszcie pokazał na co go stać. Już jako weteran GP2 i kierowca ekipy Campos doszedł do 4. miejsca w tabeli łącznej, po drodze odnosząc trzy zwycięstwa w sprintach. Przegrał najniższy stopień podium generalki z Siergiejem Sirotkinem jednym punktem. Zebrał ponad dwa razy więcej oczek od zespołowego partnera Arthura Pica.
Formuła 1
Już w 2010 roku zadebiutował za sterami bolidu F1, wystawiony na testach dla młodych kierowców w Abu Zabi przez Virgin Racing - czyli dzisiejszego Manora.
Ekipa z Banbury dawała mu pojeździć swoim samochodem jeszcze w latach 2012 i 2015.
W końcu z pomocą sponsorów - głównie indonezyjskiego państwowego koncernu naftowo-gazowego Pertamina - zdobył posadę kierowcy wyścigowego Manora na sezon 2016.
Ciekawostki
- W wolnym czasie uczęszcza na kursy uniwersyteckie w zakresie zarządzania w Singapurze.
- Jego idolem jest Ayrton Senna.
- Spytany przed awansem do F1 co będzie robił, jeśli nie dostanie się do najpopularniejszej serii wyścigowej świata, odparł: „Może sprzedawał książki?"
Droga do Formuły 1
Haryanto zaczął startować w kartingu w wieku 6 lat, idąc w ślady dwóch starszych braci i spełniając życzenie ojca, wyścigowego weterana.
Najlepiej wypadł w Formule Azja 2.0, zajmując najniższy stopień podium klasyfikacji generalnej, z jednym zwycięstwem na koncie. Przegrał tylko z Felixem Rosenqvistem oraz Mathiasem Beche.
Natomiast w Azjatyckiej Formule Renault Challenge uplasował się bezpośrednio za bratem Ryanem. Po opuszczeniu czterech z czternastu wyścigów był 6.
W 2009 roku w imponującym stylu zdobył mistrzostwo Formuły BMW Pacyfik, zwyciężając 6 z 15 zawodów i stając na podium łącznie 13 razy.
Na 2010 rok przyleciał do Europy i związał się z Manorem. Jako reprezentant tej ekipy wywalczył 5. pozycję w serii GP3, po drodze odnosząc jeden triumf.
W 2011 roku kontynuował starty w GP3, ale nie zrobił postępów. Co prawda wygrał już dwa wyścigi, lecz w punktacji spadł na 7. lokatę.
Jednocześnie ścigał się w cyklu Auto GP i został tam sklasyfikowany na tym samym miejscu, z jednym zwycięstwem w dorobku.
W Auto GP wystawił go utytułowany zespół DAMS, z którym ponadto wystąpił w Finale GP2 w Abu Zabi. Wyścig główny ukończył na 12. miejscu, w sprincie uplasował się dopiero na 24. lokacie.
W roku 2012 przeszedł na stałe do GP2, podpisując kontrakt ze stajnią Carlin. Podczas debiutanckiego sezonu błysnął zdobyciem pole position w mokrych warunkach na kultowym torze Spa-Francorchamps.
Ogólnie natomiast spisywał się średnio. W tabeli łącznej zajął 14. miejsce. Był tłem dla dużo bardziej doświadczonego zespołowego partnera Maxa Chiltona, który zgromadził 131 oczek więcej.
W 2013 roku miał nieudany sezon w GP2 z ekipą Addax. Co prawda stanął raz na podium, finiszując jako drugi w sprincie na Silverstone, ale w generalce został sklasyfikowany dopiero na 19. pozycji. Jego kolega z teamu Jake Rosenzweig w ogóle ani razu nie zapunktował.
Sezon 2014 był kolejnym rozczarowaniem. Jeżdżąc dla Caterhama, zajął tym razem 15. lokatę w "przedsionku Formuły 1". Ponownie na pocieszenie wywalczył jedno podium, podczas sprintu ulicami Monako.
W 2015 roku wreszcie pokazał na co go stać. Już jako weteran GP2 i kierowca ekipy Campos doszedł do 4. miejsca w tabeli łącznej, po drodze odnosząc trzy zwycięstwa w sprintach. Przegrał najniższy stopień podium generalki z Siergiejem Sirotkinem jednym punktem. Zebrał ponad dwa razy więcej oczek od zespołowego partnera Arthura Pica.
Formuła 1
Już w 2010 roku zadebiutował za sterami bolidu F1, wystawiony na testach dla młodych kierowców w Abu Zabi przez Virgin Racing - czyli dzisiejszego Manora.
Ekipa z Banbury dawała mu pojeździć swoim samochodem jeszcze w latach 2012 i 2015.
W końcu z pomocą sponsorów - głównie indonezyjskiego państwowego koncernu naftowo-gazowego Pertamina - zdobył posadę kierowcy wyścigowego Manora na sezon 2016.
Ciekawostki
- W wolnym czasie uczęszcza na kursy uniwersyteckie w zakresie zarządzania w Singapurze.
- Jego idolem jest Ayrton Senna.
- Spytany przed awansem do F1 co będzie robił, jeśli nie dostanie się do najpopularniejszej serii wyścigowej świata, odparł: „Może sprzedawał książki?"
| Rio Haryanto - bio | |
|---|---|
| Data urodzenia | 22 stycznia 1993 roku |
| Narodowość | Indonezyjczyk |
| Zespół | Manor (kierowca rezerwowy) |
| Wzrost | 170 cm |
| Waga | 58 kg |
| Numer startowy | 88 |
| Rio Haryanto - statystyki | |
| Zwycięstwa | 0 |
| Punkty | 0 |
| Wyścigi | 0 |
| Pierwsze pola startowe | 0 |
| Podia | 0 |
| Debiut | GP Australii 2016 |
| Najlepszy wynik | - |
| Rio Haryanto - kalendarium | |
| 2008 | Formuła Azja 2.0 - 3. miejsce Azjatycka Formuła Renault Challenge - 6. miejsce (opuścił 4 z 14 wyścigów) Formuła BMW Pacyfik - pięć startów |
| 2009 | Formuła BMW Pacyfik - mistrzostwo Formuła BMW Europe - dwa starty Azjatycka Formuła Renault Challenge - dwa starty (dwa podia) Australijskie Mistrzostwa Kierowców - Gold Star - dwa starty Australijskie Mistrzostwa Kierowców - National A - dwa starty |
| 2010 | GP3 - 5. miejsce |
| 2011 | GP3 - 7. miejsce Auto GP - 7. miejsce Finał GP2 - 17. miejsce |
| 2012 | GP2 - 14. miejsce |
| 2013 | GP2 - 19. miejsce |
| 2014 | GP2 - 15. miejsce |
| 2015 | GP2 - 4. miejsce |
Tapety 
Gaz-M20 Pobieda: zapomniany pierwowzór FSO Warszawy
Łożysko toczne - co to jest i jak jest zbudowane
Niezwykły triumf Kajetanowicza i Szczepaniaka, Polacy wygrywają Rajd Portugalii!
Na Co Zwracać Uwagę, Kupując Pierwszy Motocykl?
American Truck Simulator: Colorado oficjalnie zapowiedziane
Tapety Mitsubishi 
