Formuła 1 » Kierowcy F1 » Felipe Nasr

Brazylijczyk, kierowca Saubera. Posiada duże wsparcie finansowe sponsora, ale też uchodzi za jednego z obiecujących zawodników w Formule 1. Ma numer startowy 12.
Droga do Formuły 1
Felipe Nasr zaczął ścigać się na gokartach w 2000 roku, mając 7 lat. Startował w kartingu przez kolejne siedem, zostając w tym czasie 6-krotnie mistrzem Brazylii. Przesiadł się do bolidu pod koniec 2008 roku, uczestnicząc w zorganizowanej w ojczyźnie ostatniej rundzie Formuły BMW Americas. Swój pierwszy wyścig "single-seaterem" zakończył na 5. miejscu, drugi już na najniższym stopniu podium.
W 2009 roku Nasr wystartował w Formuła BMW Europe i całkowicie zdominował tę serię. Na jej 16 zawodów, 14 ukończył w pierwszej dwójce, by zdobyć mistrzostwo z dużą przewagą punktową nad drugim Danielem Juncadellą oraz trzecim Robinem Frijnsem.
Dodatkowo zwyciężył 2 z 3 wyścigów Formuła BMW Pacific, do których przystąpił jako gość.
Po tak spektakularnym początku kariery w bolidach, miał poprowadzić na testach bolid Formuły 1 zespołu BMW-Sauber (ścigał się nim Robert Kubica). Jednak ostatecznie nie było mu dane tego zrobić wobec wycofania się BMW z F1.
Na sezon 2010 Nasr przeszedł do Brytyjskiej Formuły 3. Jeżdżąc w zespole Kimiego Raikkonena, zajął 5. lokatę w tabeli łącznej z jedną wygraną na koncie. Wziął udział jeszcze w prestiżowym wyścigu o GP Makau. Debiutując na słynnym torze ulicznym Guia Circuit, był 11.
W 2011 roku zrobił drugie podejście do cyklu, w którym spędził poprzedni sezon. Już jako zawodnik uznanego teamu Carlin, został mistrzem Brytyjskiej F3 z siedmioma zwycięstwami na koncie. Ponownie zostawił daleko w tyle drugiego zawodnika - tym razem Kevina Magnussena.
Natomiast w GP Makau finiszował drugi, przegrywając o mniej niż pół sekundy z Juncadellą.
W 2012 roku rozpoczął starty w serii GP2, skąd już tylko krok do F1. Trafił od razu do mistrzowskiego zespołu DAMS, ale pierwszy sezon w wymagającym serialu zakończył tylko na 10. miejscu w generalce. Bądź co bądź stanął czterokrotnie na podium. Jednak to niezbyt duże osiągnięcie w porównaniu do drugiego kierowcy francuskiej stajni Davide Valsecchiego, który okazał się kolejnym zawodnikiem doprowadzonym przez nią do tytułu.
Przed pierwszym sezonem w GP2, Nasr jeszcze stanął na najniższym stopniu podium w 24-godzinnym wyścigu Daytona. Gdy zaś rywalizacja GP2 dobiegła końca, przystąpił do dwóch zawodów Formuły 3 Euro Series oraz zaliczył trzeci start w GP Makau. Ale w tych wyścigach już nie zdołał nic zdziałać.
Rok 2013 był drugim sezonem Nasra w GP2. Ponownie przeszedł do teamu Carlin i jak w Brytyjskiej F3, angielski zespół pomógł mu rozwinąć skrzydła - został jednym z czołowych zawodników serii. Jednak nie potrafił wygrać żadnego wyścigu, przez co uplasował się na 4. pozycji w punktacji, a nie wyżej.
Oprócz tego, znów wystartował w dobowych zawodach Daytona, ale tym razem zajął w nich tylko 8. miejsce.
W 2014 roku zrobił trzecie podejście do GP2. Już wygrywał - triumfował czterokrotnie - lecz nie walczył o mistrzowski tytuł, jak inni nie mogąc powstrzymać dominacji Jolyona Palmera. Ostatecznie zajął 3. miejsce w klasyfikacji łącznej, przegrywając pięcioma punktami rywalizację o wicemistrzostwo ze Stoffelem Vandoorne.
Formuła 1
W 2014 roku Nasr łączył starty w GP2 z rolą kierowcy rezerwowego i testowego Formuły 1 w zespole Williams. Brytyjska stajnia wystawiła go trzykrotnie na testach oraz pięciokrotnie na piątkowym treningu weekendu wyścigowego.
Przed kolejnym sezonem F1, niespodziewanie został ogłoszony etatowym zawodnikiem Saubera. Wywalczył kokpit nie tylko dobrą jazdą na piątkowych treningach weekendów Grand Prix oraz w wyścigach w GP2, ale prawdopodobnie w większej mierze wsparciem finansowym rodzimych sponsorów.
W debiutanckim sezonie 2015 pokazał, że znaczy coś więcej niż pieniądze, które za nim stoją. Już w pierwszym wyścigu zaimponował świetnym 5. miejscem. Nie powtórzył tego w żadnych kolejnych zawodach, ale punktował jeszcze cztery razy i zajął 13. pozycję w klasyfikacji generalnej.
Zdobył trzy razy więcej oczek od zespołowego partnera Marcusa Ericssona mimo wielokrotnego zmagania się z hamulcami.
Ciekawostki
- Jego ojciec Amir Nasr włada jednym z najlepszych zespołów w Południowoamerykańskiej Formule 3.
- Jego ulubiony tor to Spa-Francorchamps.
- Gdy się nie ściga, lubi powędkować.
Droga do Formuły 1
Felipe Nasr zaczął ścigać się na gokartach w 2000 roku, mając 7 lat. Startował w kartingu przez kolejne siedem, zostając w tym czasie 6-krotnie mistrzem Brazylii. Przesiadł się do bolidu pod koniec 2008 roku, uczestnicząc w zorganizowanej w ojczyźnie ostatniej rundzie Formuły BMW Americas. Swój pierwszy wyścig "single-seaterem" zakończył na 5. miejscu, drugi już na najniższym stopniu podium.
W 2009 roku Nasr wystartował w Formuła BMW Europe i całkowicie zdominował tę serię. Na jej 16 zawodów, 14 ukończył w pierwszej dwójce, by zdobyć mistrzostwo z dużą przewagą punktową nad drugim Danielem Juncadellą oraz trzecim Robinem Frijnsem.
Dodatkowo zwyciężył 2 z 3 wyścigów Formuła BMW Pacific, do których przystąpił jako gość.
Po tak spektakularnym początku kariery w bolidach, miał poprowadzić na testach bolid Formuły 1 zespołu BMW-Sauber (ścigał się nim Robert Kubica). Jednak ostatecznie nie było mu dane tego zrobić wobec wycofania się BMW z F1.
W 2011 roku zrobił drugie podejście do cyklu, w którym spędził poprzedni sezon. Już jako zawodnik uznanego teamu Carlin, został mistrzem Brytyjskiej F3 z siedmioma zwycięstwami na koncie. Ponownie zostawił daleko w tyle drugiego zawodnika - tym razem Kevina Magnussena.
Natomiast w GP Makau finiszował drugi, przegrywając o mniej niż pół sekundy z Juncadellą.
W 2012 roku rozpoczął starty w serii GP2, skąd już tylko krok do F1. Trafił od razu do mistrzowskiego zespołu DAMS, ale pierwszy sezon w wymagającym serialu zakończył tylko na 10. miejscu w generalce. Bądź co bądź stanął czterokrotnie na podium. Jednak to niezbyt duże osiągnięcie w porównaniu do drugiego kierowcy francuskiej stajni Davide Valsecchiego, który okazał się kolejnym zawodnikiem doprowadzonym przez nią do tytułu.
Przed pierwszym sezonem w GP2, Nasr jeszcze stanął na najniższym stopniu podium w 24-godzinnym wyścigu Daytona. Gdy zaś rywalizacja GP2 dobiegła końca, przystąpił do dwóch zawodów Formuły 3 Euro Series oraz zaliczył trzeci start w GP Makau. Ale w tych wyścigach już nie zdołał nic zdziałać.
Rok 2013 był drugim sezonem Nasra w GP2. Ponownie przeszedł do teamu Carlin i jak w Brytyjskiej F3, angielski zespół pomógł mu rozwinąć skrzydła - został jednym z czołowych zawodników serii. Jednak nie potrafił wygrać żadnego wyścigu, przez co uplasował się na 4. pozycji w punktacji, a nie wyżej.
Oprócz tego, znów wystartował w dobowych zawodach Daytona, ale tym razem zajął w nich tylko 8. miejsce.
W 2014 roku zrobił trzecie podejście do GP2. Już wygrywał - triumfował czterokrotnie - lecz nie walczył o mistrzowski tytuł, jak inni nie mogąc powstrzymać dominacji Jolyona Palmera. Ostatecznie zajął 3. miejsce w klasyfikacji łącznej, przegrywając pięcioma punktami rywalizację o wicemistrzostwo ze Stoffelem Vandoorne.
Formuła 1
W 2014 roku Nasr łączył starty w GP2 z rolą kierowcy rezerwowego i testowego Formuły 1 w zespole Williams. Brytyjska stajnia wystawiła go trzykrotnie na testach oraz pięciokrotnie na piątkowym treningu weekendu wyścigowego.
Przed kolejnym sezonem F1, niespodziewanie został ogłoszony etatowym zawodnikiem Saubera. Wywalczył kokpit nie tylko dobrą jazdą na piątkowych treningach weekendów Grand Prix oraz w wyścigach w GP2, ale prawdopodobnie w większej mierze wsparciem finansowym rodzimych sponsorów.
W debiutanckim sezonie 2015 pokazał, że znaczy coś więcej niż pieniądze, które za nim stoją. Już w pierwszym wyścigu zaimponował świetnym 5. miejscem. Nie powtórzył tego w żadnych kolejnych zawodach, ale punktował jeszcze cztery razy i zajął 13. pozycję w klasyfikacji generalnej.
Zdobył trzy razy więcej oczek od zespołowego partnera Marcusa Ericssona mimo wielokrotnego zmagania się z hamulcami.
Ciekawostki
- Jego ojciec Amir Nasr włada jednym z najlepszych zespołów w Południowoamerykańskiej Formule 3.
- Jego ulubiony tor to Spa-Francorchamps.
- Gdy się nie ściga, lubi powędkować.
Felipe Nasr - bio | |
---|---|
Data urodzenia | 21 sierpnia 1992 roku |
Narodowość | Brazylijczyk |
Zespół | Sauber |
Wzrost | 175 cm |
Waga | 67 kg |
Numer startowy | 12 |
Felipe Nasr - statystyki | |
Zwycięstwa | 0 |
Punkty | 27 |
Wyścigi | 18 |
Pierwsze pola startowe | 0 |
Podia | 0 |
Debiut | GP Australii 2015 |
Najlepszy wynik | 5. miejsce |
Felipe Nasr - wyniki w sezonie 2015 | |
Australia | 5. miejsce |
Malezja | 12. miejsce |
Chiny | 8. miejsce |
Bahrajn | 12. miejsce |
Hiszpania | 12. miejsce |
Monako | 9. miejsce |
Kanada | 16. miejsce |
Austria | 11. miejsce |
Wielka Brytania | nie wystartował (awaria skrzyni biegów) |
Węgry | 11. miejsce |
Belgia | 11. miejsce |
Włochy | 13. miejsce |
Singapur | 10. miejsce |
Japonia | 20. miejsce (wycofał się przez problemy z bolidem) |
Rosja | 6. miejsce |
USA | 9. miejsce |
Meksyk | nie ukończył (awaria hamulców) |
Brazylia | 13. miejsce |
Abu Zabi | 15. miejsce |
Pozycja końcowa | 13. miejsce (27 punktów) |
Felipe Nasr - kalendarium | |
2008 | Formuła BMW Americas - dwa starty (jedno podium) |
2009 | Formuła BMW Europe - mistrzostwo Formuła BMW Pacific - trzy starty (dwa zwycięstwa) |
2010 | Brytyjska Formuła 3 - 5. miejsce |
2011 | Brytyjska Formuła 3 - mistrzostwo GP Makau - 2. miejsce |
2012 | GP2 - 10. miejsce GP Makau - 5. miejsce Formuła 3 Euro Series - dwa starty 24 Hours of Daytona - 3. miejsce |
2013 | GP2 - 4. miejsce 24 Hours of Daytona - 8. miejsce |
2014 | GP2 - 3. miejsce Formuła 1 - piątkowy tester zespołu Williams |
2015 | Formuła 1 (Sauber) - 13. miejsce (27 punktów) |
Dodaj komentarz
Aby komentować pod zarezerowanym, stałym nickiem, bez potrzeby
logowania się za każdym wejściem, musisz się zarejestrować lub zalogować.
logowania się za każdym wejściem, musisz się zarejestrować lub zalogować.
Zaloguj się
0
Komentarze do:
Felipe Nasr
Podobne: Felipe Nasr




Podobne galerie: Felipe Nasr
Najczęściej czytane w tym miesiącu



Tapety na pulpit BMW
Galerie zdjęć
Newsletter