Kask kierowcy Formuły 1

Kask jest kluczowym elementem bezpieczeństwa w Formule 1. Chociaż wciąż niedoskonały, uratował życie już wielu kierowcom. Zobaczcie, co na jego temat do powiedzenia ma zespół Mercedesa:Zamiast kasków, początkowo kierowcy wyścigowi używali skórzanych czapek. Do Europy twarde nakrycie głowy zawitało za sprawą przygody Rudolfa Caraccioli. Słynny Niemiec wyjechał w 1946 roku do USA na legendarne zawody Indianapolis 500, w których udział mógł wziąć tylko pod warunkiem założenia kasku. Włożył go więc, a ten uratował mu życie. Podczas wyścigu Caracciola zderzył się twarzą z ptakiem i chociaż odniósł poważne obrażenia, przeżył. To kompletnie zmieniło spojrzenie wyścigowego świata na kask. W Formule 1 kask stał się obowiązkowy od sezonu 1953. Początkowo stosowano taki, który nie zakrywał twarzy. Zmienił to wypadek Jochena Rindta. Podczas GP Francji 1970 Austriak został uderzony w twarz małym kamykiem.

Współczesny kask to istne dzieło sztuki. Pokryty włóknem węglowym, waży zaledwie 1.2 kilograma, mimo to potrafi znieść naprawdę wiele. W ogniu podgrzewającym temperaturę do 800 stopni Celsjusza, przez pół minuty utrzyma temperaturę wewnątrz siebie na poziomie 70 stopni. Przetrwa też strzał kuli pędzącej z prędkością 410 metrów na sekundę. Wypadek Felipe Massy w 2009 roku, gdy Brazylijczyk trafiony w kask sprężyną doznał pęknięcia czaski, spowodował wprowadzenie dodatkowego wzmocnienia wizjera. Szeroki na 15 milimetrów pasek w górnej jego części, wykonany z bardzo elastycznego, a zarazem wysoce odpornego na rozciąganie włókna syntetycznego Zylonu, podwaja wytrzymałość na uderzenie - mimo że waży bagatela 70 gramów. Nie ogranicza też pola widzenia kierowcy. W trakcie sezonu zawodnik zmienia kask około 3-4 razy.