Belg karierę rozpoczął w roku 2000, od startów w kartingu. Największym sukcesem Jerome'a w tej kategorii, było zwycięstwo w prestiżowym wyścigu Monako Kart Cup, w sezonie 2000. W 2003 zadebiutował w Belgijskiej Formule Renault 1.6, w ekipie byłego kierowcy F1, Thierry Boutsena. Już w pierwszym sezonie startów sięgnął w niej po tytuł mistrzowski. W tym samym sezonie brał udział również w Formule König, którą zakończył na 4. miejscu.
Po dobrych wynikach, w mało jednak znaczących seriach, Jerome przeniósł się do bardziej prestiżowych serii z cyklu Formuły Renault - Europejskiej oraz Francuskiej Formuły Renault 2.0. Reprezentując ekipę Graff Racing, rywalizację w nich ukończył odpowiednio na 4. i 16. pozycji.
W 2005 d'Ambrosio kontynuował starty w europejskim cyklu, w zespole Euronova Racing. W klasyfikacji generalnej zajął 15. pozycję. Z tym samym zespołem brał udział również we włoskiej edycji (zarówno w głównym, jak i zimowym cyklu). W ciągu sezonu kilkakrotnie stanął w nich na podium, a w ostatecznej klasyfikacji zajął w nich odpowiednio 4. i 3. miejsce. Poza tym wystartował w jednej rundzie Włoskiej Formuły 3000, w klasie "Light". Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 6. pozycji.
W 2006 podpisał kontrakt z francuską ekipą Tech 1 Racing, na starty w World Series by Renault. W ciągu siedmiu wyścigów Belg nie zdobył jednak punktów i po rundzie we Włoszech opuścił francuską stajnię. W lipcu Jerome powrócił do włoskiego teamu Euronova Racing, biorąc udział w ostatnich pięciu weekendach wyścigowych Euroserii 3000. W ciągu dziesięciu wyścigów trzykrotnie stanął na podium, zajmując ostatecznie 5. miejsce.
W 2007 zaangażował się w nowopowstałą Międzynarodową Formułę Master, mającą na celu wyszukiwać młode talenty do serii GP2. Był to przełomowy sezon w karierze Belga, który dzięki bardzo dobrej i konsekwentnej jeździe, pewnie sięgnął po tytuł mistrzowski, odnosząc po drodze pięć zwycięstw.
GP2: W ten też sposób otworzyła się dla niego droga do samego przedsionka Formuły 1 - GP2. Po pomyślnych testach z ekipą DAMS, został zakontraktowany, jako drugi kierowca francuskiej ekipy, u boku Japończyka Kamui'ego Kobayashi. Współpracę z zespołem rozpoczął od debiutującej Azjatyckiej GP2, która była rozgrywana w przerwie zimowej. W ciągu dziesięciu rund trzykrotnie zapunktował, z czego dwukrotnie stanął na podium. Ostatecznie ukończył ją na 11. miejscu w generalnej klasyfikacji. Przegrał jednak wewnętrzną rywalizację z protegowanym Toyoty.
W głównej serii role się odwróciły i to Jerome okazał się lepszy, pomimo, iż początek sezonu był dla niego kompletnie nieudany. Dorobek przyzwoitych 21 punktów dał mu podobnie, jak w zimowej edycji, jedenaste miejsce w końcowej klasyfikacji.
Na przełomie 2008 i 2009 ponownie brał udział z francuską ekipą w Azjatyckiej Serii GP2. Drugi rok startów okazał się dużo lepszy w wykonaniu Belga. Mimo, iż nie zdołał wygrać żadnego wyścigu, był jednym z najrówniejszych kierowców, a dzięki fantastycznej postawie w ostatniej rundzie sezonu w Bahrajnie, gdzie zajął dwukrotnie 2. miejsce, rzutem na taśmę odebrał tytuł wicemistrzowski Hiszpanowi, Roldanowi Rodriguezowi, wyprzedzając go zaledwie jednym punktem (punkt ten zdobył dzięki uzysjaniu najszybszego okrążenia, w ostatnim wyścigu sezonu). Ponownie jednak przez słabszy początek sezonu, uległ swojemu partnerowi z zespołu, który zdobył tytuł.
Drugi rok startów w głównej edycji również okazał się lepszy, aniżeli jego partnera. W przeciwieństwie do poprzedniego sezonu, tym razem to w pierwszej połowie cyklu notował lepsze wyniki (trzy miejsca na podium w ciągu czterech startów). Nie był jednak w stanie walczyć o tytuł. Głównym powodem ponownie okazał się brak stabilnej formy ekipy DAMS. Nie zmieniło to jednak faktu, iż zajął w generalce wyższą, 9. pozycję, z dorobkiem 29 punktów.
Po braku udziału w zimowej edycji GP2, d'Ambrosio z nadziejami oczekiwał sezonu 2010. Niestety, w wyniku przeciętnych i nierównych osiągów samochodu, Belg tylko pięć razy dojechał na punktowanej pozycji. Dodatkowo w wyniku politycznych spraw zespołu, został zastąpiony przez Francuza Romaina Grosjeana, w jednej rundzie, na niemieckim torze Hockenheimring (miało to na celu porównanie osiągów obu kierowców, względem Chińczyka Ho-Pin Tunga). Najlepiej zaprezentował się podczas niedzielnych zmagań, na ulicznym obiekcie w Monako, gdzie odniósł pierwsze zwycięstwo w karierze. Po raz drugi i ostatni na podium, w tym roku, stanął ponownie w niedzielę, na włoskim torze Monza, gdzie zajął drugie miejsce. W tym sezonie Jerome po raz pierwszy zdobył również pole position, a miało to miejsce na belgijskim obiekcie Circuit de Spa-Francorchamps (nie dojechał jednak do mety). Nie zmieniło to jednak faktu, iż był to nieudany sezon dla Belga, który w klasyfikacji generalnej zajął dopiero 12. lokatę.
Formuła 1: W roku 2010 był kierowcą testowym zespołu Renault. Na sezon 2011 otrzymał posadę kierowcy wyścigowego Marussia Virgin. Jeżdżąc bolidem końca stawki nie miał okazji się wykazać, ale na uwagę zasługuje fakt, że ukończył aż 16 z 19 wyścigów. Choć zwykle odstawał tempem od doświadczonego partnera Timo Glocka, dzięki dwukrotnemu zdobyciu 14. miejsca, w klasyfikacji generalnej uplasował się przed Niemcem, na 24. lokacie.
Po zakończeniu sezonu został zastąpiony hojniej wspieranym przez sponsorów Charlesem Pikiem. Na rok 2012 wrócił do ekipy Renault, która przybrała nazwę Lotus. Objął tam stanowisko pierwszego rezerwowego. Wystąpił w GP Włoch, zastępując zawieszonego przez sędziów Romaina Grosjeana. Konkurencyjnym bolidem wywalczył tylko 16. pozycję podczas kwalifikacji i 13. na mecie wyścigu.
Jerome d'Ambrosio
Jerome d'AmbrosioW 2005 d'Ambrosio kontynuował starty w europejskim cyklu, w zespole Euronova Racing. W klasyfikacji generalnej zajął 15. pozycję. Z tym samym zespołem brał udział również we włoskiej edycji (zarówno w głównym, jak i zimowym cyklu). W ciągu sezonu kilkakrotnie stanął w nich na podium, a w ostatecznej klasyfikacji zajął w nich odpowiednio 4. i 3. miejsce. Poza tym wystartował w jednej rundzie Włoskiej Formuły 3000, w klasie "Light". Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 6. pozycji.
W 2007 zaangażował się w nowopowstałą Międzynarodową Formułę Master, mającą na celu wyszukiwać młode talenty do serii GP2. Był to przełomowy sezon w karierze Belga, który dzięki bardzo dobrej i konsekwentnej jeździe, pewnie sięgnął po tytuł mistrzowski, odnosząc po drodze pięć zwycięstw.
GP2: W ten też sposób otworzyła się dla niego droga do samego przedsionka Formuły 1 - GP2. Po pomyślnych testach z ekipą DAMS, został zakontraktowany, jako drugi kierowca francuskiej ekipy, u boku Japończyka Kamui'ego Kobayashi. Współpracę z zespołem rozpoczął od debiutującej Azjatyckiej GP2, która była rozgrywana w przerwie zimowej. W ciągu dziesięciu rund trzykrotnie zapunktował, z czego dwukrotnie stanął na podium. Ostatecznie ukończył ją na 11. miejscu w generalnej klasyfikacji. Przegrał jednak wewnętrzną rywalizację z protegowanym Toyoty.
W głównej serii role się odwróciły i to Jerome okazał się lepszy, pomimo, iż początek sezonu był dla niego kompletnie nieudany. Dorobek przyzwoitych 21 punktów dał mu podobnie, jak w zimowej edycji, jedenaste miejsce w końcowej klasyfikacji.
Na przełomie 2008 i 2009 ponownie brał udział z francuską ekipą w Azjatyckiej Serii GP2. Drugi rok startów okazał się dużo lepszy w wykonaniu Belga. Mimo, iż nie zdołał wygrać żadnego wyścigu, był jednym z najrówniejszych kierowców, a dzięki fantastycznej postawie w ostatniej rundzie sezonu w Bahrajnie, gdzie zajął dwukrotnie 2. miejsce, rzutem na taśmę odebrał tytuł wicemistrzowski Hiszpanowi, Roldanowi Rodriguezowi, wyprzedzając go zaledwie jednym punktem (punkt ten zdobył dzięki uzysjaniu najszybszego okrążenia, w ostatnim wyścigu sezonu). Ponownie jednak przez słabszy początek sezonu, uległ swojemu partnerowi z zespołu, który zdobył tytuł.
Drugi rok startów w głównej edycji również okazał się lepszy, aniżeli jego partnera. W przeciwieństwie do poprzedniego sezonu, tym razem to w pierwszej połowie cyklu notował lepsze wyniki (trzy miejsca na podium w ciągu czterech startów). Nie był jednak w stanie walczyć o tytuł. Głównym powodem ponownie okazał się brak stabilnej formy ekipy DAMS. Nie zmieniło to jednak faktu, iż zajął w generalce wyższą, 9. pozycję, z dorobkiem 29 punktów.
Po braku udziału w zimowej edycji GP2, d'Ambrosio z nadziejami oczekiwał sezonu 2010. Niestety, w wyniku przeciętnych i nierównych osiągów samochodu, Belg tylko pięć razy dojechał na punktowanej pozycji. Dodatkowo w wyniku politycznych spraw zespołu, został zastąpiony przez Francuza Romaina Grosjeana, w jednej rundzie, na niemieckim torze Hockenheimring (miało to na celu porównanie osiągów obu kierowców, względem Chińczyka Ho-Pin Tunga). Najlepiej zaprezentował się podczas niedzielnych zmagań, na ulicznym obiekcie w Monako, gdzie odniósł pierwsze zwycięstwo w karierze. Po raz drugi i ostatni na podium, w tym roku, stanął ponownie w niedzielę, na włoskim torze Monza, gdzie zajął drugie miejsce. W tym sezonie Jerome po raz pierwszy zdobył również pole position, a miało to miejsce na belgijskim obiekcie Circuit de Spa-Francorchamps (nie dojechał jednak do mety). Nie zmieniło to jednak faktu, iż był to nieudany sezon dla Belga, który w klasyfikacji generalnej zajął dopiero 12. lokatę.
Formuła 1: W roku 2010 był kierowcą testowym zespołu Renault. Na sezon 2011 otrzymał posadę kierowcy wyścigowego Marussia Virgin. Jeżdżąc bolidem końca stawki nie miał okazji się wykazać, ale na uwagę zasługuje fakt, że ukończył aż 16 z 19 wyścigów. Choć zwykle odstawał tempem od doświadczonego partnera Timo Glocka, dzięki dwukrotnemu zdobyciu 14. miejsca, w klasyfikacji generalnej uplasował się przed Niemcem, na 24. lokacie.
Po zakończeniu sezonu został zastąpiony hojniej wspieranym przez sponsorów Charlesem Pikiem. Na rok 2012 wrócił do ekipy Renault, która przybrała nazwę Lotus. Objął tam stanowisko pierwszego rezerwowego. Wystąpił w GP Włoch, zastępując zawieszonego przez sędziów Romaina Grosjeana. Konkurencyjnym bolidem wywalczył tylko 16. pozycję podczas kwalifikacji i 13. na mecie wyścigu.
| Bio - Jerome d'Ambrosio | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 grudnia 1985. Etterbeek |
| Wzrost | 172 cm |
| Waga | 62 kg |
| Statystyki - Jerome d'Ambrosio | |
| Zwycięstwa | 0 |
| Punkty | 0 |
| Wyścigi | 20 |
| Pierwsze pola startowe | 0 |
| Podia | 0 |
| Debiut | GP Australii 2011 |
| Najlepszy wynik | 13. miejsce |
| Wyniki sezonu 2011 | |
| Australia | 14 |
| Malezja | wypadek |
| Chiny | 20 |
| Turcja | 20 |
| Hiszpania | 20 |
| Monako | 15 |
| Kanada | 14 |
| Europa | 22 |
| Wielka Brytania | 17 |
| Niemcy | 18 |
| Węgry | 19 |
| Belgia | 17 |
| Włochy | awaria skrzyni biegów |
| Singapur | 18 |
| Japonia | 21 |
| Korea Południowa | 20 |
| Indie | 16 |
| Abu Zabi | awaria hamulców |
| Brazylia | 19 |
| Kalendarium - Jerome d'Ambrosio | |
| 2003 | Belgijska Formuła Renault 1.6, 1. miejsce Formula König, 4. miejsce |
| 2004 | Francuska Formuła Renault, 4. miejsce Europejska Formuła Renault, 16. miejsce |
| 2005 | Włoska Formuła Renault, 4. miejsce Włoska Formuła Renault (zimowa edycja), 3. miejsce Europejska Formuła Renault, 15. miejsce Włoska Formuła 3000, 5. miejsce |
| 2006 | Euroseria 3000, 5. miejsce Formuła Renault 3,5 Series, - Mistrzostwa FIA GT, - |
| 2007 | Międzynarodowa Formuła Master, 1. miejsce |
| 2008 | Seria GP2, 11. miejsce |
| 2008-09 | Azjatycka Seria GP2, 2. miejsce |
| 2009 | Seria GP2, 9. miejsce |
| 2010 | Seria GP2, 12. miejsce Formuła 1, Renault oraz Virgin Racing - kierowca testowy |
| 2011 | Formuła 1, Marussia Virgin Racing, 0 punktów, 24. miejsce |
| 2012 | Formuła 1, Lotus - kierowca rezerwowy Występ w GP Włoch (13. miejsce) |
wikipedia.org, v10.pl
Tapety 
Niezwykły triumf Kajetanowicza i Szczepaniaka, Polacy wygrywają Rajd Portugalii!
Gdyby Elon Musk i Kanye West mieli dziecko: Tesla Cybertruck po mrocznym tuningu Mansory
Ford przywraca ducha Ameryki z Mustangiem GTD Spirit of America
Tesla w tarapatach. Pierwszy kwartał 2025 pod znakiem spadków i politycznych zawirowań
Nie możecie się doczekać GTA VI? Dzisiaj ściągniesz nowe samochody do ulepszonej GTA V!
Tapety BMW 
Porsche Cayenne - model 2010 
Honda Rune 2004 
