Francuz, kierowca rezerwowy Mercedesa. W przeszłości ścigał się w Formule 1 przez dwa i pół roku. Ma wznowić starty w sezonie 2020.
Droga do Formuły 1
Esteban Ocon zaczął tradycyjnie od kartingu - w 2006 roku, mając 9 lat. Startował w nim do roku 2011. Na koniec zdobył wicemistrzostwo WSK Euro Series w klasie KF3.
W 2012 roku przeszedł do wyścigów jednomiejscowych bolidów. Na początku nie było rewelacji. Zajął 14. miejsce w Formule Renault 2.0 Eurocup oraz 7. w Formule Renault 2.0 ALPS. W tej drugiej opuścił pięć z czternastu zawodów, więc mógł uplasować się wyżej. Rywalizował tam między innymi z Aleksandrem Bosakiem.
W roku 2013 pozostał w Formule Renault 2.0 Eurocup i wywalczył w niej już 3. miejsce, z jednym zwycięstwem na koncie. Ustąpił tylko Pierre Gasly'emu oraz Oliverowi Rowlandowi.
Jednocześnie wziął udział w ośmiu wyścigach Formuły Renault 2.0 NEC i wygrał w debiucie. Warto też wspomnieć, że ścigał się w tej serii m. in. z Kubą Dalewskim.
Dodatkowo przystąpił do prestiżowej rundy Formuły 3 na słynnym torze ulicznym w Makau. Uplasował się w niej na 10. pozycji.
Zaliczył również testy w Formule Renault 3.5.
W 2014 roku jego kariera rozkwitła. Wystartował w silnie obsadzonej Europejskiej Formule 3 i od razu sięgnął po mistrzostwo. Pokonał m. in. Maxa Verstappena.
Dodatkowo zaliczył trzy wyścigi Formuły Renault 3.5, ale nie osiągnął w nich żadnego istotnego sukcesu.
Wystąpił także na posezonowych testach GP2 oraz w Race of Champions, gdzie dotarł do półfinału w rywalizacji indywidualnej, jak i w Pucharze Narodów (w duecie z Romainem Grosjeanem).
Sukces w Europejskiej F3 sprawił, że trafił pod skrzydła Mercedesa.
W roku 2015 kolejny raz został czempionem - w GP3. Po wyrównanym pojedynku wygrał z Lucą Ghiotto o osiem punktów. Co ciekawe, aż 10 z 18 zawodów zakończył na drugiej lokacie. Triumfował tylko raz, w pierwszym występie. Ścigał się w tym cyklu także m. in. ze wspomnianym już wcześniej Bosakiem i Arturem Janoszem.
W 2016 roku spróbował sił w niemieckiej serii wyścigowej samochodów turystycznych DTM. Przesiadka do auta z dachem okazała się dla niego bardzo ciężka. Po półmetku sezonu zajmował jedno z ostatnich miejsc w klasyfikacji generalnej. Dalej nie jeździł, ponieważ skupił się na rozpoczęciu startów w F1.
Formuła 1
Pierwszy kontakt Ocona z bolidem F1 miał miejsce jeszcze w 2014 roku. Poprowadził wtedy na prywatnych testach samochody Lotusa i Ferrari, a następnie został wystawiony przez Lotusa na piątkowym treningu GP Abu Zabi.
W roku 2015 jeździł wozem Force India na testach po GP Hiszpanii.
W roku 2016 za zgodą Mercedesa został rezerwowym Renault i występował dla fabrycznego zespołu francuskiego koncernu na testach oraz piątkowych treningach. Dosiadł też bolid Mercedesa, na testach po GP Wielkiej Brytanii.
W trakcie przerwy wakacyjnej Mercedes zapewnił mu objęcie ze skutkiem natychmiastowym posady kierowcy wyścigowego - w najsłabszej ekipie Manor. Zastąpił w niej Rio Haryanto, który nie dokończył sezonu ze względów finansowych.
W ciągu dziewięciu startów nie zapunktował i w kwalifikacjach zwykle ustępował zespołowemu partnerowi oraz innemu juniorowi Mercedesa - Pascalowi Wehrleinowi, ale w wyścigach mimo mniejszej znajomości bolidu zremisował z nim 3:3. Biorąc pod uwagę zawody, które obaj ukończyli.
Na sezon 2017 awansował do Force India i rozwinął skrzydła. Punktował prawie we wszystkich wyścigach i zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej. Najlepszym wynikiem na mecie zawodów była 5. pozycja, zdobyta dwukrotnie.
Stoczył niejeden ostry pojedynek z zespołowym partnerem Sergio Perezem. Po kilku stłuczkach team w końcu zabronił im walki koło w koło.
Przegrał z Meksykaninem o 13 oczek, ale swoją jazdą potwierdził, że jest kandydatem na topowego zawodnika F1.
W 2018 roku uplasował się cztery pozycje niżej w tabeli łącznej, na 12. lokacie.
Znowu ustąpił Perezowi, znowu o 13 punktów. Niemniej jednak w kwalifikacjach zwykle okazywał się lepszy od zespołowego partnera.
W trakcie GP Brazylii był uczestnikiem chyba najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w sezonie. Jadąc z okrążeniem straty, zderzył się z liderującym Maxem Verstappenem. Zaatakował Holendra, aby się oddublować. Na mecie doszło między nimi do przepychanki.
Mimo uzyskiwania solidnych wyników, Ocon niespodziewanie nie dostał fotela na sezon 2019, w żadnym zespole. Jego miejsce w Force India zajął Lance Stroll, bo ekipę przejął bogaty ojciec Kanadyjczyka, Lawrence Stroll.
Mercedes próbował umieścić swojego podopiecznego w jakiejś innej stajni. Rozmawiał z Renault, McLarenem, czy Williamsem. Jednak z nikim się nie dogadał.
Francuzowi została tylko rola kierowcy rezerwowego w mistrzowskim teamie niemieckiej marki. Przyjął ją mając przekonanie, że wznowi starty w 2020 roku.
Droga do Formuły 1
Esteban Ocon zaczął tradycyjnie od kartingu - w 2006 roku, mając 9 lat. Startował w nim do roku 2011. Na koniec zdobył wicemistrzostwo WSK Euro Series w klasie KF3.
W roku 2013 pozostał w Formule Renault 2.0 Eurocup i wywalczył w niej już 3. miejsce, z jednym zwycięstwem na koncie. Ustąpił tylko Pierre Gasly'emu oraz Oliverowi Rowlandowi.
Jednocześnie wziął udział w ośmiu wyścigach Formuły Renault 2.0 NEC i wygrał w debiucie. Warto też wspomnieć, że ścigał się w tej serii m. in. z Kubą Dalewskim.
Zaliczył również testy w Formule Renault 3.5.
W 2014 roku jego kariera rozkwitła. Wystartował w silnie obsadzonej Europejskiej Formule 3 i od razu sięgnął po mistrzostwo. Pokonał m. in. Maxa Verstappena.
Dodatkowo zaliczył trzy wyścigi Formuły Renault 3.5, ale nie osiągnął w nich żadnego istotnego sukcesu.
Wystąpił także na posezonowych testach GP2 oraz w Race of Champions, gdzie dotarł do półfinału w rywalizacji indywidualnej, jak i w Pucharze Narodów (w duecie z Romainem Grosjeanem).
Sukces w Europejskiej F3 sprawił, że trafił pod skrzydła Mercedesa.
W roku 2015 kolejny raz został czempionem - w GP3. Po wyrównanym pojedynku wygrał z Lucą Ghiotto o osiem punktów. Co ciekawe, aż 10 z 18 zawodów zakończył na drugiej lokacie. Triumfował tylko raz, w pierwszym występie. Ścigał się w tym cyklu także m. in. ze wspomnianym już wcześniej Bosakiem i Arturem Janoszem.
W 2016 roku spróbował sił w niemieckiej serii wyścigowej samochodów turystycznych DTM. Przesiadka do auta z dachem okazała się dla niego bardzo ciężka. Po półmetku sezonu zajmował jedno z ostatnich miejsc w klasyfikacji generalnej. Dalej nie jeździł, ponieważ skupił się na rozpoczęciu startów w F1.
Formuła 1
Pierwszy kontakt Ocona z bolidem F1 miał miejsce jeszcze w 2014 roku. Poprowadził wtedy na prywatnych testach samochody Lotusa i Ferrari, a następnie został wystawiony przez Lotusa na piątkowym treningu GP Abu Zabi.
W roku 2015 jeździł wozem Force India na testach po GP Hiszpanii.
W roku 2016 za zgodą Mercedesa został rezerwowym Renault i występował dla fabrycznego zespołu francuskiego koncernu na testach oraz piątkowych treningach. Dosiadł też bolid Mercedesa, na testach po GP Wielkiej Brytanii.
W trakcie przerwy wakacyjnej Mercedes zapewnił mu objęcie ze skutkiem natychmiastowym posady kierowcy wyścigowego - w najsłabszej ekipie Manor. Zastąpił w niej Rio Haryanto, który nie dokończył sezonu ze względów finansowych.
W ciągu dziewięciu startów nie zapunktował i w kwalifikacjach zwykle ustępował zespołowemu partnerowi oraz innemu juniorowi Mercedesa - Pascalowi Wehrleinowi, ale w wyścigach mimo mniejszej znajomości bolidu zremisował z nim 3:3. Biorąc pod uwagę zawody, które obaj ukończyli.
Na sezon 2017 awansował do Force India i rozwinął skrzydła. Punktował prawie we wszystkich wyścigach i zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej. Najlepszym wynikiem na mecie zawodów była 5. pozycja, zdobyta dwukrotnie.
Stoczył niejeden ostry pojedynek z zespołowym partnerem Sergio Perezem. Po kilku stłuczkach team w końcu zabronił im walki koło w koło.
Przegrał z Meksykaninem o 13 oczek, ale swoją jazdą potwierdził, że jest kandydatem na topowego zawodnika F1.
W 2018 roku uplasował się cztery pozycje niżej w tabeli łącznej, na 12. lokacie.
Znowu ustąpił Perezowi, znowu o 13 punktów. Niemniej jednak w kwalifikacjach zwykle okazywał się lepszy od zespołowego partnera.
W trakcie GP Brazylii był uczestnikiem chyba najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w sezonie. Jadąc z okrążeniem straty, zderzył się z liderującym Maxem Verstappenem. Zaatakował Holendra, aby się oddublować. Na mecie doszło między nimi do przepychanki.
Mimo uzyskiwania solidnych wyników, Ocon niespodziewanie nie dostał fotela na sezon 2019, w żadnym zespole. Jego miejsce w Force India zajął Lance Stroll, bo ekipę przejął bogaty ojciec Kanadyjczyka, Lawrence Stroll.
Mercedes próbował umieścić swojego podopiecznego w jakiejś innej stajni. Rozmawiał z Renault, McLarenem, czy Williamsem. Jednak z nikim się nie dogadał.
Francuzowi została tylko rola kierowcy rezerwowego w mistrzowskim teamie niemieckiej marki. Przyjął ją mając przekonanie, że wznowi starty w 2020 roku.
| Esteban Ocon - bio | |
|---|---|
| Data urodzenia | 17 września 1996 roku |
| Narodowość | Francuz |
| Zespół | Mercedes (kierowca rezerwowy) |
| Wzrost | 185 cm |
| Waga | 68 kg |
| Numer startowy | 31 |
| Esteban Ocon - statystyki | |
| Zwycięstwa | 0 |
| Punkty | 136 |
| Wyścigi | 50 |
| Pierwsze pola startowe | 0 |
| Podia | 0 |
| Debiut | GP Belgii 2016 |
| Najlepszy wynik | 5. miejsce |
| Esteban Ocon - wyniki w sezonie 2018 | |
| Australia | 12. miejsce |
| Bahrajn | 10. miejsce |
| Chiny | 11. miejsce |
| Azerbejdżan | nie ukończył (kolizja z Kimim Raikkonenem) |
| Hiszpania | nie ukończył (wyciek oleju) |
| Monako | 6. miejsce |
| Kanada | 9. miejsce |
| Francja | nie ukończył (kolizja z Pierre'em Gaslym) |
| Austria | 6. miejsce |
| Wielka Brytania | 7. miejsce |
| Niemcy | 8. miejsce |
| Węgry | 13. miejsce |
| Belgia | 6. miejsce |
| Włochy | 6. miejsce |
| Singapur | nie ukończył (kolizja z Sergio Perezem) |
| Rosja | 9. miejsce |
| Japonia | 9. miejsce |
| USA | zdyskwalifikowany (za przekroczenie limitu chwilowego spalania) |
| Meksyk | 11. miejsce |
| Brazylia | 14. miejsce |
| Abu Zabi | nie ukończył (wyciek oleju) |
| Pozycja końcowa | 12. miejsce (49 punktów) |
| Esteban Ocon - kalendarium | |
| 2012 | Formuła Renault 2.0 Eurocup - 14. miejsce Formuła Renault 2.0 ALPS - 7. miejsce (opuścił 5 z 14 wyścigów) |
| 2013 | Formuła Renault 2.0 Eurocup - 3. miejsce Formuła Renault 2.0 NEC - osiem startów (jedna wygrana) Wyścig Formuły 3 o GP Makau - 10. miejsce |
| 2014 | Europejska Formuła 3 - mistrzostwo Formuła Renault 3.5 - trzy starty |
| 2015 | GP3 - mistrzostwo |
| 2016 | Formuła 1 (Manor) - dziewięć startów (0 punktów) Formuła 1 (Renault) - kierowca testowy/rezerwowy DTM - dziesięć startów (2 punkty) |
| 2017 | Formuła 1 (Force India) - 8. miejsce (87 punktów) |
| 2018 | Formuła 1 (Force India) - 12. miejsce (49 punktów) |
Tapety 
Tapety Wiesmann 
Grand Prix Japonii - Fuji - Pitbabes 
GP Wielkiej Brytanii - Silverstone - Wyścig 
Na Co Zwracać Uwagę, Kupując Pierwszy Motocykl?
American Truck Simulator: Colorado oficjalnie zapowiedziane
Niezwykły triumf Kajetanowicza i Szczepaniaka, Polacy wygrywają Rajd Portugalii!
Łożysko toczne - co to jest i jak jest zbudowane
Gaz-M20 Pobieda: zapomniany pierwowzór FSO Warszawy
