Rosjanin, kierowca zespołu Toro Rosso. Wznawia starty w Formule 1 po sezonie przerwy. Ma w dorobku dwa podia. Jego numer startowy to 26.
Droga do Formuły 1
Daniił Kwiat dosiadł gokarta w wieku ośmiu lat. Zaczął startować w profesjonalnych wyścigach od 2005 roku. Dwanaście miesięcy później wraz z rodziną wyemigrował z Rosji do Włoch, by rozwijać swoją karierę.
Kartingowcem pozostał do 2009 roku włącznie. Wywalczył m. in. wicemistrzowski tytuł w WSK International Series i trzecie miejsce w Mistrzostwach Europy (w obu czempionatach jego kategorią było KF3).
Na 2010 rok przeskoczył do jednomiejscowego bolidu. Pierwszą serią Kwiata okazała się Formuła BMW.
Wygrał dwa wyścigi Formuły BMW Pacyfik i został objęty programem szkolenia młodych kierowców Red Bulla. Następnie zaliczył pełny sezon w Formuła BMW Europa, gdzie wywalczył 10. miejsce w klasyfikacji końcowej.
Zimą 2011 roku poleciał do Nowej Zelandii, by sprawdzić się tam w mistrzostwach Toyota Racing Series. Odniósł jeden triumf i zajął piątą pozycję w tabeli łącznej, najwyższą spośród obcokrajowców.
Wiosną wrócił na Stary Kontynent. Ścigał się w dwóch Formułach Renault 2.0 - Północnoeuropejskiej i Europejskiej. W tej pierwszej został wicemistrzem, ulegając tylko zespołowemu partnerowi Carlosowi Sainzowi Juniorowi, innemu juniorowi Red Bulla. W drugiej z wymienionych był trzeci - przegrał jeszcze z Robinem Frijnsem.
Na sezon 2012 pozostał w bolidzie Formuły Renault 2.0. Znów przystąpił do europejskiej edycji tej serii, zaś północnoeuropejską zamienił na alpejską.
W Eurocupie zajął drugą lokatę, ustępując jedynie Stoffelowi Vandoorne. Z kolei w Alps sięgnął po mistrzostwo, na 14 wyścigów wygrywając aż 8.
W 2013 roku wszedł do serii GP3. Po kiepskim początku na torze Catalunya, potem zaczął ocierać się o podium, by wreszcie zakończyć jako 3. dziewiąte zawody sezonu, rozegrane na Hungaroringu. Poźniej odniósł trzy zwycięstwa i ostatecznie wywalczył tytuł. Sukces Kwiata wyglądał tym bardziej okazale, że jego kolega z Red Bulla - Sainz Jr, któremu dwa lata temu nie dał rady w Formułach Renault 2.0, był dopiero 10. w klasyfikacji końcowej.
Tego samego roku Kwiat jeszcze przystąpił jako gość do 21 wyścigów Europejskiej Formuły 3. Wygrał jedne zawody, w sześciu innych wywalczył niższy stopień podium.
Formuła 1
Latem 2013 roku Kwiat po raz pierwszy poprowadził bolid królowej sportów motorowych, wystawiony przez Toro Rosso w testach F1 dla młodych kierowców na Silverstone.
Jeszcze zanim zdobył tytuł mistrza GP3, nieoczekiwanie został ogłoszony drugim kierowcą juniorskiej ekipy Red Bulla na sezon 2014. Nieoczekiwanie, bo do tej posady szykowano Antonio Felixa da Costę z Formuły Renaut 3.5.
Debiutancki sezon 2014 w Formule 1 potwierdził renomę Kwiata jako obiecującego talentu. Bolidem Toro Rosso finiszował pośród czołowej dziesiątki już w pierwszym starcie i w wieku 19 lat, 10 miesięcy oraz 11 dni został nowym najmłodszym punktującym, bijąc rekord samego Sebastiana Vettela.
Potem punktował jeszcze tylko cztery razy, ale często był trapiony awariami samochodu. O ile obniżył loty w wyścigach, o tyle pod koniec zaczął imponować w kwalifikacjach, dwukrotnie zdobywając wysokie 5. pole startowe - za pierwszym razem do domowego GP Rosji.
Z ośmioma oczkami na koncie, zajął 15. miejsce w klasyfikacji generalnej. Choć zgromadził blisko trzy razy mniej punktów niż dużo bardziej doświadczony zespołowy partner Jean-Eric Vergne, to jego wybrano na nowego kierowcę głównego teamu Red Bulla na sezon 2015, gdy Vettel niespodziewanie ogłosił opuszczenie austriackiej ekipy.
W 2015 roku początkowo nieco rozczarowywał za sterami jeszcze słabszego niż podczas poprzedniego sezonu Red Bulla, ale potem się odnalazł i nawet nieoczekiwanie pokonał zespołowego kolegę Daniela Ricciardo. Po drodze pierwszy raz stanął na podium, zajmując 2. miejsce w GP Węgier.
Zgromadził 3 punkty więcej od partnera z teamu i zajął 7. lokatę w generalce.
W sezonie 2016 po czterech wyścigach niespodziewanie został cofnięty z Red Bulla do Toro Rosso. Zamieniono go zespołami z rewelacyjnym talentem Maxem Verstappenem.
Decyzja zapadła, kiedy 22-latek spowodował wypadek z Sebastianem Vettelem na starcie domowego GP Rosji, w którym ucierpiał również Ricciardo.
Wcześniej jeszcze Vettel obwiniał go za swoją kolizję z zespołowym kolegą Kimim Raikkonenem na starcie GP Chin.
Gdy wrócił do Toro Rosso, jeżdżąc zdołowany nieznanym sobie bolidem początkowo wyraźnie ustępował nowemu partnerowi Carlosowi Sainzowi Juniorowi, ale później zaczął się odnajdywać. Jednak przez 17 zawodów zdobył zaledwie cztery punkty.
Kiedy jeszcze dosiadał samochód Red Bulla, wywalczył drugie podium w karierze, zajmując trzecie miejsce w Chinach.
W klasyfikacji generalnej wylądował na 14. lokacie, z prawie dwukrotnie mniejszym dorobkiem punktowym niż Sainz Jr.
W 2017 roku dalej miał ogromne problemy z punktowaniem. W pierwszej połowie sezonu finiszował w czołowej dziesiątce tylko dwukrotnie. Choć w kwalifikacjach prezentował porównywalną szybkość do Sainza Juniora, ponownie zdecydowanie odstawał od zespołowego partnera w klasyfikacji generalnej.
Po wrześniowym GP Singapuru stracił miejsce w Toro Rosso na rzecz debiutanta Pierre'a Gasly'ego. Następnie wrócił na październikowe GP USA, by pojechać zastępstwie za Sainza Juniora, który przeszedł do Renault. Zdobył jedno oczko za Oceanem, mimo tego po zawodach wypadł na dobre ze składu włoskiej ekipy, która zatrudniła kolejnego nowicjusza Brendona Hartleya.
W 2018 roku nie ścigał się, ale dalej był obecny w F1. Otrzymał bowiem funkcję kierowcy rozwojowego - w samym Ferrari.
Na sezon 2019 odzyskał posadę podstawowego zawodnika. Dość niespodziewanie raz jeszcze dostał szansę w Toro Rosso.
Ciekawostki:
- Mówi płynnie w czterech językach: angielskim, hiszpańskim, włoskim i rosyjskim.
- Jego drugą pasją jest ping pong.
- Gdy pierwszy raz gościł na padoku F1, spotkał się z Robertem Kubicą, który pokazał mu swój bolid i oprowadził po swoim zespole.
Droga do Formuły 1
Daniił Kwiat dosiadł gokarta w wieku ośmiu lat. Zaczął startować w profesjonalnych wyścigach od 2005 roku. Dwanaście miesięcy później wraz z rodziną wyemigrował z Rosji do Włoch, by rozwijać swoją karierę.
Na 2010 rok przeskoczył do jednomiejscowego bolidu. Pierwszą serią Kwiata okazała się Formuła BMW.
Wygrał dwa wyścigi Formuły BMW Pacyfik i został objęty programem szkolenia młodych kierowców Red Bulla. Następnie zaliczył pełny sezon w Formuła BMW Europa, gdzie wywalczył 10. miejsce w klasyfikacji końcowej.
Zimą 2011 roku poleciał do Nowej Zelandii, by sprawdzić się tam w mistrzostwach Toyota Racing Series. Odniósł jeden triumf i zajął piątą pozycję w tabeli łącznej, najwyższą spośród obcokrajowców.
Na sezon 2012 pozostał w bolidzie Formuły Renault 2.0. Znów przystąpił do europejskiej edycji tej serii, zaś północnoeuropejską zamienił na alpejską.
W Eurocupie zajął drugą lokatę, ustępując jedynie Stoffelowi Vandoorne. Z kolei w Alps sięgnął po mistrzostwo, na 14 wyścigów wygrywając aż 8.
W 2013 roku wszedł do serii GP3. Po kiepskim początku na torze Catalunya, potem zaczął ocierać się o podium, by wreszcie zakończyć jako 3. dziewiąte zawody sezonu, rozegrane na Hungaroringu. Poźniej odniósł trzy zwycięstwa i ostatecznie wywalczył tytuł. Sukces Kwiata wyglądał tym bardziej okazale, że jego kolega z Red Bulla - Sainz Jr, któremu dwa lata temu nie dał rady w Formułach Renault 2.0, był dopiero 10. w klasyfikacji końcowej.
Tego samego roku Kwiat jeszcze przystąpił jako gość do 21 wyścigów Europejskiej Formuły 3. Wygrał jedne zawody, w sześciu innych wywalczył niższy stopień podium.
Formuła 1
Latem 2013 roku Kwiat po raz pierwszy poprowadził bolid królowej sportów motorowych, wystawiony przez Toro Rosso w testach F1 dla młodych kierowców na Silverstone.
Jeszcze zanim zdobył tytuł mistrza GP3, nieoczekiwanie został ogłoszony drugim kierowcą juniorskiej ekipy Red Bulla na sezon 2014. Nieoczekiwanie, bo do tej posady szykowano Antonio Felixa da Costę z Formuły Renaut 3.5.
Debiutancki sezon 2014 w Formule 1 potwierdził renomę Kwiata jako obiecującego talentu. Bolidem Toro Rosso finiszował pośród czołowej dziesiątki już w pierwszym starcie i w wieku 19 lat, 10 miesięcy oraz 11 dni został nowym najmłodszym punktującym, bijąc rekord samego Sebastiana Vettela.
Potem punktował jeszcze tylko cztery razy, ale często był trapiony awariami samochodu. O ile obniżył loty w wyścigach, o tyle pod koniec zaczął imponować w kwalifikacjach, dwukrotnie zdobywając wysokie 5. pole startowe - za pierwszym razem do domowego GP Rosji.
Z ośmioma oczkami na koncie, zajął 15. miejsce w klasyfikacji generalnej. Choć zgromadził blisko trzy razy mniej punktów niż dużo bardziej doświadczony zespołowy partner Jean-Eric Vergne, to jego wybrano na nowego kierowcę głównego teamu Red Bulla na sezon 2015, gdy Vettel niespodziewanie ogłosił opuszczenie austriackiej ekipy.
W 2015 roku początkowo nieco rozczarowywał za sterami jeszcze słabszego niż podczas poprzedniego sezonu Red Bulla, ale potem się odnalazł i nawet nieoczekiwanie pokonał zespołowego kolegę Daniela Ricciardo. Po drodze pierwszy raz stanął na podium, zajmując 2. miejsce w GP Węgier.
Zgromadził 3 punkty więcej od partnera z teamu i zajął 7. lokatę w generalce.
W sezonie 2016 po czterech wyścigach niespodziewanie został cofnięty z Red Bulla do Toro Rosso. Zamieniono go zespołami z rewelacyjnym talentem Maxem Verstappenem.
Decyzja zapadła, kiedy 22-latek spowodował wypadek z Sebastianem Vettelem na starcie domowego GP Rosji, w którym ucierpiał również Ricciardo.
Wcześniej jeszcze Vettel obwiniał go za swoją kolizję z zespołowym kolegą Kimim Raikkonenem na starcie GP Chin.
Gdy wrócił do Toro Rosso, jeżdżąc zdołowany nieznanym sobie bolidem początkowo wyraźnie ustępował nowemu partnerowi Carlosowi Sainzowi Juniorowi, ale później zaczął się odnajdywać. Jednak przez 17 zawodów zdobył zaledwie cztery punkty.
Kiedy jeszcze dosiadał samochód Red Bulla, wywalczył drugie podium w karierze, zajmując trzecie miejsce w Chinach.
W klasyfikacji generalnej wylądował na 14. lokacie, z prawie dwukrotnie mniejszym dorobkiem punktowym niż Sainz Jr.
W 2017 roku dalej miał ogromne problemy z punktowaniem. W pierwszej połowie sezonu finiszował w czołowej dziesiątce tylko dwukrotnie. Choć w kwalifikacjach prezentował porównywalną szybkość do Sainza Juniora, ponownie zdecydowanie odstawał od zespołowego partnera w klasyfikacji generalnej.
Po wrześniowym GP Singapuru stracił miejsce w Toro Rosso na rzecz debiutanta Pierre'a Gasly'ego. Następnie wrócił na październikowe GP USA, by pojechać zastępstwie za Sainza Juniora, który przeszedł do Renault. Zdobył jedno oczko za Oceanem, mimo tego po zawodach wypadł na dobre ze składu włoskiej ekipy, która zatrudniła kolejnego nowicjusza Brendona Hartleya.
W 2018 roku nie ścigał się, ale dalej był obecny w F1. Otrzymał bowiem funkcję kierowcy rozwojowego - w samym Ferrari.
Na sezon 2019 odzyskał posadę podstawowego zawodnika. Dość niespodziewanie raz jeszcze dostał szansę w Toro Rosso.
Ciekawostki:
- Mówi płynnie w czterech językach: angielskim, hiszpańskim, włoskim i rosyjskim.
- Jego drugą pasją jest ping pong.
- Gdy pierwszy raz gościł na padoku F1, spotkał się z Robertem Kubicą, który pokazał mu swój bolid i oprowadził po swoim zespole.
| Daniił Kwiat - bio | |
|---|---|
| Data urodzenia | 26 kwietnia 1994 roku |
| Narodowość | Rosjanin |
| Zespół | Toro Rosso |
| Wzrost | 181 cm |
| Waga | 64 kg |
| Numer startowy | 26 |
| Daniił Kwiat - statystyki | |
| Zwycięstwa | 0 |
| Punkty | 133 |
| Wyścigi | 72 |
| Pierwsze pola startowe | 0 |
| Podia | 2 |
| Debiut | GP Australii 2014 |
| Daniił Kwiat - wyniki w sezonie 2018 | |
| Australia | - |
| Bahrajn | - |
| Chiny | - |
| Azerbejdżan | - |
| Hiszpania | - |
| Monako | - |
| Kanada | - |
| Francja | - |
| Austria | - |
| Wielka Brytania | - |
| Niemcy | - |
| Węgry | - |
| Belgia | - |
| Włochy | - |
| Singapur | - |
| Rosja | - |
| Japonia | - |
| USA | - |
| Meksyk | - |
| Brazylia | - |
| Abu Zabi | - |
| Pozycja końcowa | - |
| Daniił Kwiat - kalendarium | |
| 2010 | Formuła BMW Europe - 10. miejsce |
| 2011 | Formuła Renault 2.0 Eurocup - 3. miejsce Formuła Renault 2.0 NEC - 2. miejsce Brytyjska Formuła Renault Finals - 3. miejsce Toyota Racing Series - 5. miejsce (opuścił jedną z pięciu rund sezonu) |
| 2012 | Formuła Renault 2.0 Alps - mistrzostwo Formuła Renault 2.0 Eurocup - 2. miejsce |
| 2013 | GP3 - mistrzostwo Europejska Formuła 3 - dwadzieścia jeden startów (jedno zwycięstwo) Formuła 1 - kierowca testowy zespołu Toro Rosso |
| 2014 | Formuła 1 (Toro Rosso) - 15. miejsce (8 punktów) |
| 2015 | Formuła 1 (Red Bull) - 7. miejsce (95 punktów) |
| 2016 | Formuła 1 (Red Bull, Toro Rosso) - 14. miejsce (25 punktów) |
| 2017 | Formuła 1 (Toro Rosso) - 19. miejsce (5 punktów, ominął pięć wyścigów) |
| 2018 | Formuła 1 - kierowca rozwojowy zespołu Ferrari |
Tapety 
Tapety Infiniti 
Nowe BMW X1 - galeria nr 1 
Valentino Rossi testuje Ferrari 
American Truck Simulator: Colorado oficjalnie zapowiedziane
Alpina B5 i D5 S: nowe BMW serii 5 z większą porcją mocy i stylu
Gaz-M20 Pobieda: zapomniany pierwowzór FSO Warszawy
Na Co Zwracać Uwagę, Kupując Pierwszy Motocykl?
Niezwykły triumf Kajetanowicza i Szczepaniaka, Polacy wygrywają Rajd Portugalii!
