Kubica wspomina wygraną w GP Kanady i mówi, że "wciąż jest czas" na kolejne

Formuła 1 udaje się do Kanady, gdzie dziesięć lat temu wygrał Robert Kubica. Polak porozmawiał o tamtym pamiętnym triumfie z oficjalną stroną internetową mistrzostw - i powiedział, że "wciąż jest czas", by odnieść kolejne.

„Po tamtym wyścigu przyszedł pogratulować mi Jean Alesi i powiedział »Nie zrób tego samego co ja«". - opowiada Polak. „Spytałem  »Co masz na myśli?«, a on odpowiedział  »Ja wygrałem tylko raz, w Kanadzie!«"

Jean Alesi

„Miałem te słowa w głowie przez następne lata. Kolejny sezon był trudny. Nie byliśmy tak konkurencyjni. Potem, w 2010 roku, myślałem sobie »Nie chcę skończyć jak Jean. Nie chcę«. Ale wiemy, co się stało. Zabawne, że stało się to, co powiedział. Na pewno mi tego nie życzył, ale takie jest życie. No i wciąż jest czas (by wywalczyć następne zwycięstwa - red.)".

Jak to było

Kubica wygrał w Kanadzie rok po swoim dramatycznym wypadku na półulicznym torze imienia Gillesa Villeneuve'a w Montrealu. Wspominając teraz całą tą historię mówi: „Nie wiedziałem, jak się czuć, gdy szedłem w stronę nawrotu (miejsca wypadku - red.) podczas czwartkowego obchodu po torze (w 2008 roku - red.). Wypadek, który miałem rok wcześniej, był bardzo poważny. Pamiętam, jak patrzyłem na ścianę, w którą uderzyłem najpierw. Nie towarzyszyły mi negatywne emocje. Po prostu poszedłem dalej i wyrzuciłem to z głowy".
„Kiedy wsiadłem do bolidu w piątek, opuściłem wizjer kasku i wyjechałem po raz pierwszy na tor, nie myślałem o wypadku. Byłem skupiony na tym, co tu i teraz, na jeździe, na odpowiednim przygotowaniu się do weekendu. Wypadek nie przychodził mi do głowy. Nie myślałem o nim. Miałem robotę do wykonania".

„Zawsze lubiłem tor w Montrealu. No i Kanada zawsze była mi bardzo przyjazna. W 2006 roku, gdy byłem kierowcą rezerwowym, pojechałem tutaj bardzo szybko na pierwszym treningu. W kolejnym sezonie miałem oczywiście nieudany weekend, ale w 2008 roku udałem się do tego kraju przekonany, że to dla mnie dobry tor". „Kiedy czujesz się pewnie, to dobry początek. A w tamtym sezonie BMW Sauber było bardzo konkurencyjne. Nie mieliśmy najlepszego bolidu, ale mogliśmy rywalizować".

W odniesieniu upragnionej wygranej Kubicy pomógł los. Podczas pit-stopów doszło do kolizji na końcu alei serwisowej jego dwóch groźnych rywali. Stojący obok naszego rodaka na czerwonym świetle Kimi Raikkonen został uderzony od tyłu przez Lewisa Hamiltona. Dla obu był to koniec zawodów.

Niemniej jednak Robert wierzy, że mógłby finiszować pierwszy i bez pomocy szczęścia.

„Każdy pamięta czerwone światło na końcu boksów i Hamiltona wjeżdżającego w Raikkonena. (...) Ale myślę, że byliśmy w położeniu do odniesienia zwycięstwa nawet bez tego incydentu". - stwierdza.Po historycznej wygranej Kubica nie świętował, czego dziś żałuje.

„Od razu po wyścigu wyleciałem z Kanady, ponieważ musiałem popracować w fabryce przed testami w Barcelonie". - mówi. „Było to dobre, ale żałuję, że tak postąpiłem".

„Byłem gościem, który nie świętował. Tak, wygraliśmy, zdobyliśmy punkty, ale ja skupiałem się na kolejnym wyścigu. Patrząc teraz, z perspektywy czasu, cieszyłbym się bardziej z chłopakami - więc przepraszam ich. Byłem młody, zdeterminowany i nie chciałem stracić rozpędu".

Nie ma trofeum, ani zwycięskiego bolidu

Kubica żałuje też, że nie ma w swojej kolekcji pucharu za wspaniały triumf, ani bolidu, którym osiągnął ten sukces.

„Nie mam mojego pucharu". - przyznaje. „Zachował go zespół. Nie dostałem także kopii, jestem trochę zły za to na ekipę".

„Taka była polityka teamu, miałem to zapisane w kontrakcie, ale myślałem, że przynajmniej otrzymam replikę. Ale nie stało się tak. Widziałem moje trofeum ostatni raz, gdy robiłem sobie zdjęcie z zespołem po zejściu z podium".

„Nie mam też mojego bolidu. Chętnie bym go zdobył. Próbowałem kupić go parę lat temu, zwycięską maszynę z 2008 roku, lecz nie powiodło mi się".

„Jest długa historia dotycząca tych aut. Niewiele istnieje w swoim oryginalnym wcieleniu, ponieważ większość została przystosowana do rozwoju systemu KERS na sezon 2009".

„Niektórych egzemplarzy tego bolidu już nie ma. Sądzę, że istnieją tylko trzy lub cztery sztuki bolidu z sezonu 2008 w pełnej specyfikacji. Jeden należy do prywatnej osoby. Próbowałem się z nią skontaktować, ale usłyszałem, że nie interesuje ją sprzedaż. Chciałem również kupić jeden bolid od Saubera, ale oni też nie chcieli go sprzedać".

„Nie przywiązuję się do rzeczy materialnych, ale i tak te przedmioty są naprawdę fajne. Dla większości ludzi nie mają wartości, lecz dla mnie są bardzo cenne. Spróbuję zdobyć je w przyszłości".

Co mogłoby być...

Po wygranej Kubica awansował na fotel lidera klasyfikacji generalnej sezonu - i chciał walczyć o mistrzostwo świata. Jednak nie zdołał przekonać do tego zespołu, który przystopował z rozwojem bolidu i niejako odpuścił resztę wyścigów.

Stajnia skupiła się na budowie zupełnie nowego samochodu na 2009 rok. Wierzyła, że dopiero wtedy rozwinie skrzydła, jednak poniosła wielką klęskę. Auto okazało się niekonkurencyjne.

„Dziesięć lat od mojej wygranej upłynęło bardzo szybko". - komentuje Robert. „Przypomina mi to, jak młody byłem i pokazuje, że czas biegnie bardzo szybko".

„Teraz prawdopodobnie doceniam tamten weekend bardziej niż wtedy".

„Kiedy przeciąłem linię mety, mój inżynier powiedział mi, że pierwszy raz w karierze przewodzę tabeli łącznej. To uczucie było dziwne, ale pozytywne. Mieliśmy bardzo mocny początek sezonu. Przystosowaliśmy się bardzo szybko do nowych przepisów, które zakazały stosowania kontroli trakcji. Ale Kanada była szczytowym momentem. Potem zwolniliśmy z rozwojem, ponieważ osiągnęliśmy nasz cel".

„Przekierowaliśmy uwagę na 2009 rok, na który wprowadzano KERS. Szkoda, bo koniec końców, patrząc jak ułożył się sezon, nie zawsze mieliśmy najszybszy bolid, ale zawsze byliśmy z przodu i jeździliśmy bardzo równo".

„Jednak nie jestem gościem, który patrzy za siebie. To wszystko przeszłość. To był fantastyczny moment, fantastyczny weekend i dziś mam po nim miłe wspomnienie. Powrót do Kanady w tym roku na pewno będzie czymś wyjątkowym". - kończy.