Kierowca też człowiek - Lewis Hamilton

Ponieważ jest jednym z najpopularniejszych kierowców Formuły Jeden obecnej generaclji, Lewis Hamilton przyzwyczaił się do bycia osobą publiczną. Jednak są wątki z jego życia, które pozostawały tajemnicą - do dzisiaj. Podczas kolejnego wywiadu oficjalnej strony internetowej F1 z cyklu „Kierowca też człowiek", reprezentant McLarena ujawnił m. in. swoją słabość do słodyczy, uwielbienie pieczeni jak rodzinny, niedzielny obiad, wyjaśnił, dlaczego sportową emeryturę spędziłby najchętniej na Grenadzie i dlaczego bycie bohaterem jest dla niego dziwne... Zobacz także: Kierowca też człowiek - Sebastian Vettel
                        Kierowca też człowiek - Heikki Kovalainen
                        Kierowca też człowiek - Nico Hulkenberg
Pytanie: Co budzi cię w nocy?
Lewis Hamilton: „Światło. Dosłownie światło. Ogólnie śpię bardzo dobrze, ale nie lubię mieć lampki w pokoju".

Pytanie: Która lekcja w twoim życiu była najbardziej cenna?
Lewis Hamilton: „Sądzę, że najbardziej cenną uwagą było 'nigdy się nie poddawaj'. Zawsze są chwile, gdy masz już dość. Mogą nadejść podczas wyścigu, w trakcie sezonu, czy całej mojej kariery kierowcy wyścigowego. Lecz ja nie przestaję cisnąć - i spójrz, gdzie teraz jestem!"

Pytanie: Gdybyś mógł doradzić coś sobie samemu z przeszłości, co byś powiedział?
Lewis Hamilton: „Powiedziałbym, że wjazd do alei serwisowej w Chinach jest zdradliwy! (śmiech) Ok, to taka uwaga, którą przekazałbym sobie dosyć niedawno. Wskazówka, jaka prawdopodobnie zawsze będzie wartościowa jest to, by się nigdy nie poddawać". Pytanie: Gdyby twoja kariera dobiegła końca po tym sezonie, czym zajmowałbyś się przez resztę życia?
Lewis Hamilton: „Myślę, że spróbowałbym lekcji aktorstwa i postarał się zagrać jakieś gościnne role w filmach. Albo powygłupiać się z muzyką. Byłoby fajnie grać w jakimś zespole - małej grupie muzycznej". Pytanie: Gdybyś miał wybrać jedno miejsce, w którym spędzisz resztę życia, co by to było?
Lewis Hamilton: „Grenada. Prowadziłbym tam spokojne życie, ciesząc się piekną pogodą i plażami. Czuję, że najbardziej pasuję właśnie tam".

Pytanie: Które zwierzę najlepiej odzwierciedla twoją osobowość?
Lewis Hamilton: „Och. Moje ulubione zwierzę to czarna pantera - jest najfajniejsza, wygląda zwinnie. Może ona do mnie pasuje! (śmiech) Nie, sam nie wiem..."Pytanie: Co jest ważniejsze w życiu od wygrywania?
Lewis Hamilton: „Rodzina".

Pytanie: Kiedy byłeś najszczęśliwszy?
Lewis Hamilton: „Gdy po raz pierwszy wygrałem Grand Prix. Osiągnąłem coś wielkiego, wbrew przewidywaniom wszystkich. Wreszcie dopiąłem swego i stanąłem na najwyższym stopniu podium".

Pytanie: Jak to jest być bohaterem?
Lewis Hamilton: „Gdy ludzie tak mówią, nie ma to dla mnie znaczenia, bo nie potrafię sobie tego wyobrazić. Czuję się prawdziwym człowiekiem - takim, jak każdy inny. Chodziłem do normalnej szkoły i robiłem normalne rzeczy. Jednego dnia w restauracji był jeden gość - starszy ode mnie - i powiedział, że jestem jego bohaterem. To było bardzo dziwne, ponieważ według mnie bohaterem jest Superman. A ja przecież nie jestem Supermanem! (śmiech)"Pytanie: Co jest twoją największą słabością?
Lewis Hamilton: „Nie powiem ci! Jedną moją małą słabostką jest uwielbienie słodyczy. Nie mogę się od nich powstrzymać. Gdy widzę jakieś słodycze albo czekoladę, świat przestaje istnieć. Potem odpokutowywuję trenując".Pytanie: Twoja ulubione jedzenie to...
Lewis Hamilton: „Słodycze. Haribo".

Pytanie: Co robisz najpierw, gdy wracasz do domu po wyścigu?
Lewis Hamilton: „Patrzę, co jest w lodówce - jakie mam jedzenie i słodycze".

Pytanie: Twój ulubiony zapach?
Lewis Hamilton: „Słodyczy? Woń, jaka unosi się po otwarciu paczki wiśniowych żelków Haribo".Pytanie: Jaka była najlepsza rada, jaką usłyszałeś?
Lewis Hamilton: „Zawsze stąpaj twardo po ziemi. Nie zapomnij, skąd jesteś. Pozostań skromny. To wszystko przekazał mi tata".

Pytanie: Zawsze myślałeś, że zostaniesz...
Lewis Hamilton: „Nigdy nie wiedziałem, kim zostanę. Ale na pewno jest lepiej, niż oczekiwałem - pod każdym względem".

Pytanie: Co ma smak domu?
Lewis Hamilton: „Jedzenie pieczeni na obiad. Zawsze robiliśmy to w niedzielę".