Jules Bianchi

Francuz, ścigał się w Formule 1 w latach 2013-2014 jako zawodnik zespołu Marussia. Był członkiem Akademii Kierowców Ferrari i jednym z obiecujących talentów. Jego karierę brutalnie przerwał dramatyczny wypadek podczas GP Japonii. 18 lipca 2015 roku zmarł na skutek odniesionych w zdarzeniu obrażeń mózgu. Droga do Formuły 1

W 2007 roku Bianchi rozpoczął przygodę z jednomiejscowymi bolidami, wchodząc do Francuskiej Formuły Renault 2.0 jako kartingowy mistrz swojego kraju. Wygrał tę serię za pierwszym podejściem, nie stając na podium tylko 2 z 13 wyścigów. Uzbierał łącznie 172 punkty, 49 więcej niż drugi zawodnik. W pokonanym polu zostawił m. in. Charlesa Pika. Tego roku próbował też sił w Formule Renault 2.0 Eurocup, ale nie ukończył 4 z 6 zawodów, do których przystąpił.

Na sezon 2008 przeniósł się do Formuły 3 Euro Series, zatrudniony przez rodzimą stajnię ART Grand Prix, którą współprowadził jego menedżer Nicolas Todt, syna Jeana Todta. Bianchi odniósł 2 zwycięstwa i zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko zespołowemu partnerowi Nico Hulkenbergowi oraz Edoardo Mortarze. Dodatkowo zwrócił na siebie uwagę wygraniem prestiżowych zawodów F3 Masters na torze Zolder. W Grand Prix Makau był dziewiąty. Na 2009 rok pozostał w ART Grand Prix i Formule 3 Euro Series. Tym razem już pewnie sięgnął po tytuł, odnosząc 9 triumfów. Zdobył 114 punktów, o 39 pokonując drugiego Christiana Vietorisa i o 52 trzeciego Valtteriego Bottasa, swojego zespołowego partnera. Poza tym zaliczył cztery bardzo udane występy gościnne w Brytyjskiej Formule 3 i jeden nieudany w Formule Renault 3.5. Drugie podejście do GP Makau przyniosło dziesiątą lokatę. Pod koniec roku na torze Jerez poprowadził bolid Formuły 1 ekipy Ferrari. Zaimponował tak bardzo, że został juniorem Scuderii.

W 2010 roku ART przeniosło go do nazywanej przedsionkiem F1 serii GP2. Nie wygrał ani razu, ale czterokrotnie stawał na podium i zdobył wysokie 3. miejsce tabeli łącznej, ulegając tylko Pastorowi Maldonado oraz Sergio Perezowi. Nie wystartował do drugich zawodów na torze Hungaroring z powodu kontuzji odniesionej w wypadku podczas pierwszych. Bianchi obrócił bolid na pierwszym zakręcie wyścigu i czołowo wjechał w niego Ho-Pin Tung. Francuz doznał urazu kręgosłupa, szczęśliwie znacznie mniej groźnego niż początkowo się obawiano. Pod koniec roku wystąpił samochodem Ferrari na testach F1 dla młodych kierowców w Abu Zabi.

Na sezon 2011 pozostał w GP2 z ART Grand Prix, które zyskało wsparcie Lotusa. W rozegranej zimą azjatyckiej edycji GP2 zwyciężył jeden z czterech wyścigów i zdobył tytuł wicemistrza, przegrywając tylko z rodakiem Romainem Grosjeanem. W głównej serii zaliczył trudny początek - na pierwszych osiem zawodów, wywiózł punkty tylko z dwóch. Przebudził się lipcowym triumfem na torze Silverstone, po którym już nie przestał punktować. Ostatecznie tak jak rok temu zajął 3. lokatę generalki. Tym razem lepsi okazali się Grosjean i Luca Filippi. Zespołowy partner Esteban Gutierrez, wtedy aktualny czempion GP3, był dopiero trzynasty.

O ile w GP2 rok 2011 nie okazał się dla Bianchiego krokiem naprzód, o tyle w Formule 1 już tak. Został zawodnikiem testowym i rezerwowym stajni Ferrari, a także członkiem jej Akademii Kierowców. We wrześniu jeździł czerwonym bolidem po torze Fiorano i okazał się szybszy o prawie pół sekundy od innego członka Akademii Kierowców włoskiego zespołu Sergio Pereza, wtedy już kierowcy wyścigowego F1 - ekipy Sauber. Dodatkowo pod koniec roku Bianchi znów wystąpił na testach Formuły Jeden dla młodych kierowców w Abu Zabi.

Na sezon 2012 Ferrari umieściło Bianchiego w Force India. Jako zawodnik rezerwowy hinduskiego teamu, przystąpił do dziewięciu piątkowych treningów weekendów Grand Prix. Raz jeszcze pojawił się też na testach F1 dla młodych kierowców. Obowiązki w Formule Jeden łączył z rywalizacją w Formule Renault 3.5, gdzie jako zawodnik rodzimego zespołu Tech 1 Racing trzy razy wygrał i zdobył 2. miejsce tabeli łącznej. W ostatnim wyścigu sezonu, decydującym o losach mistrzostwa, Bianchi został wypchnięty z toru przez rywala do tytułu Robina Frijnsa, przez co nie osiągnął mety. Złożył protest, ale sędziowie wykluczyli Frijnsa tylko z wyników tamtych zawodów, nie klasyfikacji generalnej. Bianchi musiał zadowolić się wicemistrzostwem.

Formuła 1

Bianchi walczył o posadę kierowcy wyścigowego Force India na sezon 2013, ale hinduski zespół po długich namysłach wybrał Adriana Sutila. W ostatniej chwili, tuż przed końcem zimowych testów, Jules nieoczekiwanie przejął kokpit Marussi od Luiza Razii, którego sponsorzy nie wywiązali się ze zobowiązań wobec rosyjskiego teamu. Będzie dzielił garaż z innym debiutantem Maxem Chiltonem.

Debiutancki sezon 2013 choć nie przyniósł Bianchiemu żadnych punktów, był bardzo udany. W pierwszych wyścigach wręcz miażdżył rywali w pozostałych bolidach końca stawki, czym zwrócił uwagę całej Formuły 1. Jego 13. miejsce na mecie GP Malezji pozwoliło Marussi po raz pierwszy pokonać Caterhama w walce o 10. pozycję klasyfikacji generalnej konstruktorów.

Dodatkowo został uznany "Debiutantem Roku" w sportach samochodowych na prestiżowej gali Autosportu.

Podczas sezonu 2014 wywalczył pierwsze punkty w historii Marussi, kończąc na 9. miejscu prestiżowe GP Monako.

Niestety, dziewięć wyścigów później miał dramatyczny wypadek, który brutalnie przerwał jego rozpędzającą się karierę.

Podczas GP Japonii wypadł z mokrego toru Suzuka, następnie uderzył w dźwig zabierający z pobocza bolid Adriana Sutila - tak niefortunnie, że znalazł się w krytycznym stanie z bardzo poważnym urazem mózgu.

Bianchi zmarł dziewięć miesięcy później, 18 lipca 2015 roku. Miał 25 lat.

Jules Bianchi - bio
Data urodzenia	3 sierpnia 1989 roku
Data śmierci	18 lipca 2015 roku
Narodowość	Francuz
Zespół	-
Wzrost	179 cm
Waga	69 kg
Numer startowy	17
Jules Bianchi - statystyki
Zwycięstwa	0
Punkty	2
Wyścigi	34
Pierwsze pola startowe	0
Podia	0
Debiut	GP Australii 2013
Najlepszy wynik	9. miejsce
Jules Bianchi - wyniki w sezonie 2014
Australia	niesklasyfikowany
Malezja	wycofał się po kolizji
Bahrajn	16
Chiny	17
Hiszpania	18
Monako	9
Kanada	nie ukończył (kolizja z Chiltonem)
Austria	15
Wielka Brytania	14
Niemcy	15
Węgry	15
Belgia	18 (awaria skrzyni biegów)
Włochy	18
Singapur	16
Japonia	20 (wypadek)
Rosja	nie wystartował
USA	nie wystartował
Brazylia	nie wystartował
Abu Zabi	nie wystartował
Pozycja końcowa	17. miejsce (2 punkty)
Jules Bianchi - kalendarium
2007	Francuska Formuła Renault 2.0 -mistrzostwo Formuła Renault 2.0 Eurocup - osiem startów
2008	Formuła 3 Euro Series - 3. miejsce Masters F3 - zwycięstwo GP Makau - 9. miejsce
2009	Formuła 3 Euro Series - mistrzostwo GP Makau - 10. miejsce Brytyjska Formuła 3 - cztery starty (trzy podia) Formuła Renault 3.5 - jeden start
2010	GP2 - 3. miejsce Azjatycka GP2 - 12. miejsce (ominął 2 z 8 wyścigów)
2011	GP2 - 3. miejsce Azjatycka GP2 - 3. miejsce Formuła 1 - kierowca rezerwowy i testowy Ferrari
2012	Formuła Renault 3.5 - 2. miejsce Formuła 1 - piątkowy tester zespołu Force India
2013	Formuła 1 (Marussia) - 19. miejsce (0 punktów)
2014	Formuła 1 (Marussia) - 17. miejsce (2 punkty, ominął 4 z 19 wyścigów)