Brytyjczyk, były mistrz świata Formuły 1. Startował w latach 2000-2016. Jeździł dla zespołów Williams, Benetton, Renault, B.A.R, Honda, Brawn GP i McLaren.
Droga do Formuły 1
Rozpoczął karierę już w wieku ośmiu lat. W swoim pierwszym wyścigu startował z ostatniej pozycji, jednak w koszmarnych warunkach zdołał przedrzeć się przez całą stawkę i zwyciężyć!
W 1999 Button wygrał serię British Kart Super Prix i już wtedy dostrzeżono jego ogromny talent.
Od tego momentu przez kolejne cztery lata uczestniczył i zwyciężał w brytyjskich, europejskich i międzynarodowych seriach kartingowych.
Pozostał wierny gokartom aż do 1998 roku, gdy postanowił przenieść się do brytyjskiej Formuły Ford uważanej przez wielu za przedsionek świata wielkich wyścigów. Jeżdżąc w zespole Haywood Racing Jenson zdobył mistrzostwo Wielkiej Brytanii, a w serii europejskiej ukończył sezon na drugim miejscu. W tym samym roku wygrał również prestiżowy festiwal Formuły Ford.
W 1999 roku Jenson ścigał się w brytyjskiej Formule 3 i ukończył sezon na trzecim miejscu zdobywając tytuł debiutanta sezonu.
Formuła 1
Sukcesy w Formule Ford i Formule 3 sprawiły, że młodzieniec został dostrzeżony przez Franka Williamsa, który szukał następcy kiepsko spisującego się Alexa Zanardiego. Williams stwierdził, że Buton ma wystarczający potencjał, aby zostać wielkim kierowcą i podpisał z nim kontrakt na rok 2000.
Pomimo ogromnej presji Button uciszył wielu krytyków zdobywając w swoim debiutanckim sezonie 12 punktów, co dało mu ostatecznie ósme miejsce w klasyfikacji kierowców.
W 2001 roku Button postanowił przenieść się do Benettona, gdzie spędził fatalny sezon w ciągle „ulepszanym” bolidzie. Przez większość sezonu zajmował miejsca na końcu stawki. Rok później było lepiej - 15 punktów i pierwsze podium.
W 2003 roku Button został zastąpiony w Renault przez Fernando Alonso i przeszedł do kiepskiego wówczas zespołu BAR. Pierwszy rok nastrajał optymistycznie - cały sezon był bardzo równy, a na zakończenie Jenson ukończył wyścig w Japonii na doskonałym czwartym miejscu.
Rok 2004 był bardzo mieszany, jednak ostatecznie Button był trzeci w klasyfikacji kierowców, a zespół BAR Honda drugi! Bolid a.d. 2004 był ogromnym krokiem w przód dla zespołu - podobnie jak nowy, mocarny V10 Hondy - to połączenie było spełnieniem marzeń Jensona, dzięki któremu zdobył swoje pierwsze Pole Position (Imola) i aż dziesięć razy stał na podium! Brytyjczykowi brakowało jeszcze jednego - zwycięstwa.
Poza torem dotąd czysty jak łza image Jensona został poważnie nadszarpnięty przez zerwanie kontraktu z Williamsem, następstwem czego były wielotygodniowe potyczki w sądach i w mediach. Ostatecznie Brytyjczyk pozostał w BAR Honda, co podobno kosztowało jego management wiele milionów dolarów…
Wszelkie nadzieje na sukces w 2005 roku rozpłynęły się wraz ze zdyskwalifikowaniem całego zespołu z trzech wyścigów z powodu nielegalnego zbiornika i pompy paliwa. Button jednak się nie poddał i począwszy od Grand Prix Francji zdobywał punkty w każdym wyścigu, co ostatecznie dało mu dziewiątą lokatę w klasyfikacji kierowców. Również w tym sezonie Button był sprawcą sporego zamieszania poza torem przez kolejne perypetie z kontraktem z zespołem Franka Williamsa. I tym razem Frank dał się przekonać okrągłą sumką 20 milionów dolarów, dzięki czemu Button mógł podpisać kontrakt z Hondą. Jenson Button był niewątpliwie najlepszą inwestycją Franka.
W 2006 roku Button zaliczył solidny sezon zajmując szóste miejsce w klasyfikacji kierowców. Jednak co najważniejsze - w końcu odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w arcyciekawym Grand Prix Węgier.
Po pierwszym zwycięstwie i świetnej końcówce sezonu 2006, w 2007 roku Jenson miał walczyć o mistrzostwo, jednak problemy zespołu z rozkalibrowanym tunelem aerodynamicznym sprawiły, że w siedemnastu wyścigach Button zdobył zaledwie sześć punktów.
Sezon 2008 był zdecydowanie najgorszym w karierze Buttona. Brytyjczyk zdobył zaledwie 3 punkty i uplasował się na 18 miejscu w klasyfikacji mistrzostw świata. Niestety zespół Hondy z powodu kłopotów finansowych musiał ze skutkiem natychmiastowym wycofać się z Formuły 1. Jenson Button pozostał w F1, a swoją przyszłość związał z zespołem Brawn GP powstałym na bazie Hondy.
Sezon 2009 przyniósł Buttonowi tytuł mistrza świata! Honda, która musiała wycofać się z Formuły 1 z powodów ekonomicznych przekazała zespół Rossowi Brawnowi. Nowy - stary zespół Brawn GP okazał się rewelacją sezonu. Button był bezkonkurencyjny w pierwszych wyścigach mistrzostw, wygrał łącznie sześć wyścigów zdobywając ogromną przewagę punktową w klasyfikacji generalnej.
Druga połowa sezonu 2009 nie była dla Buttona zbyt pomyślna - udało mu się stanąć na podium jedynie dwa razy - zajął drugie miejsce w GP Włoch oraz trzecie w GP Abu Zabi. Bolid BGP 001 nie był już tak konkurencyjny i wyraźnie ustępował Red Bullom. Znacznie lepiej radził sobie również kolega z zespołu Brawn GP Rubens Barrichello.
Punkty zdobyte dzięki wygranym z pierwszej połowy sezonu pozwoliły Jensonowi Buttonowi na zdobycie tytułu mistrza świata. Po przedostatnim wyścigu mistrzostw, który odbył się w Brazylii było już wiadomo, że Brytyjczyk zdobędzie pierwszy w swojej karierze tytuł mistrzowski.
Emocje związane z zakończeniem sezonu nie zdążyły jeszcze opaść, a Buttonie znów zrobiło się głośno. Kierowca postanowił opuścić mistrzowską ekipę Brawn GP i wybrał McLarena, gdzie będzie partnerem Lewisa Hamiltona. Przyczyną odejścia kierowcy z ekipy Rossa Brawna były nieporozumienia na tle finansowym.
Sezon 2010 był całkiem udany dla Buttona. Co prawda Brytyjczyk przegrał bezpośrednią rywalizację z Lewisem Hamiltonem, ale ten jeździ w McLarenie od 2007 roku. Button zdołał wygrać dwa wyścigi i wywalczył piątą lokatę w klasyfikacji generalnej, pomagając McLarenowi w zdobyciu wicemistrzostwa w klasyfikacji konstruktorów.
W 2011 roku nieoczekiwanie stał się liderem McLarena, wykorzystując słabszą dyspozycję Lewisa Hamiltona. Tym razem zachwycał już nie tylko inteligentną, ale i wyjątkowo szybką jazdą. Dysponując drugim bolidem w stawce odniósł trzy zwycięstwa, a na podium łącznie stawał aż dwunastokrotnie. Sięgnął po wicemistrzostwo, przegrywając jedynie z Sebastianem Vettelem w bezkonkurencyjnym Red Bullu. Pod koniec wspaniałego sezonu Button podpisał nowy, wieloletni kontrakt z McLarenem.
Na sezon 2012 otrzymał bolid zdolny podjąć walkę z Vettelem w Red Bullu, co wykorzystał podczas pierwszego wyścigu na australijskim torze Albert Park, odnosząc zwycięstwo. Potem jednak było dużo gorzej. Problemy ze zrozumieniem trudnych opon Pirelli oraz ustawieniem samochodu sprawiły, że kolejne 25 punktów zbierał przez osiem zawodów i spadł na 8. miejsce w klasyfikacji generalnej. Formę odzyskał podczas lipcowego GP Niemiec, mijając metę wyścigu jako drugi. Później jeszcze pewnie wygrał GP Belgii oraz szalony finał mistrzostw w Brazylii, ostatecznie zajmując 5. lokatę tabeli łącznej. Łącznie zgromadził 188 oczek, dwa mniej niż zespołowy partner Lewis Hamilton, który po sezonie odszedł do Mercedesa, dając Buttonowi możliwość zostania zdecydowanym liderem McLarena.
W 2013 roku McLaren niespodziewanie wystawił bolid wyraźnie ustępujący konkurencyjnością samochodom pozostałych ekip czołówki. Button nie wywalczył choćby jednego podium, dodatkowo miał sporo starć na torze z nowym zespołowym partnerem Sergio Perezem. Ale bezproblemowo pokonał Meksykanina w klasyfikacji generalnej, gromadząc o 1/3 więcej punktów i plasując się na 9. miejscu, które jednak było jego najgorszym od pięciu lat.
Sezon 2014 miał podobny przebieg. Dostając od McLarena znów dosyć średni samochód, Button ponownie jeździł za plecami najlepszych. Choć zdobył jedno podium, w inaugurującym zmagania GP Australii - po dyskwalifikacji Daniela Ricciardo.
Zajął 8. lokatę w klasyfikacji generalnej. Największym osiągnięciem było wyraźne zwycięstwo nad nowym partnerem zespołowym, obiecującym debiutantem Kevinem Magnussenem. Zdobył ponad dwa razy więcej punktów od Duńczyka i przypuszczalnie dzięki temu utrzymał kokpit na następny rok.
W sezonie 2015 ścigał się w tyle stawki, za sprawą nagłego i całkowitego załamania formy McLarena. Był to w dużej mierze efekt przejścia na nowy silnik Hondy, który nie dość że miał fatalną moc, to jeszcze ciągle się psuł.
Tylko czterokrotnie punktował i zajął odległą, 16. pozycję w tabeli łącznej. Na pocieszenie pokonał nowego kolegę w teamie - samego Fernando Alonso. Warto też wspomnieć, że udało mu się zdobyć bardzo dobre biorąc pod uwagę okoliczności 6. miejsce w szalonym GP USA.
Button rozważał zakończenie kariery w F1, ale ostatecznie pozostał w mistrzostwach na następny rok, skuszony obietnicami otrzymania zdecydowanie lepszej maszyny.
W 2016 roku rzeczywiście dostał konkurencyjnejszy i mniej awaryjny bolid - głównie za sprawą poprawienia jednostki napędowej Hondy - ale wciąż rywalizował poza czołówką.
Awansował w generalce tylko na 15. miejsce. Ponownie raz zajął 6. lokatę - w GP Austrii, do którego startował sensacyjnie z trzeciego pola.
W wewnątrzzespołowym pojedynku z Alonso tym razem już wyraźnie poległ.
Był to jego ostatni pełny sezon w F1.
W 2017 roku wrócił, ale tylko na jeden wyścig. Wystąpił w GP Monako, prowadząc bolid McLarena za Alonso, który w tym czasie spróbował sił w Indianapolis 500. Nie zdołał dotrzeć do mety.
Droga do Formuły 1
Rozpoczął karierę już w wieku ośmiu lat. W swoim pierwszym wyścigu startował z ostatniej pozycji, jednak w koszmarnych warunkach zdołał przedrzeć się przez całą stawkę i zwyciężyć!
Od tego momentu przez kolejne cztery lata uczestniczył i zwyciężał w brytyjskich, europejskich i międzynarodowych seriach kartingowych.
Pozostał wierny gokartom aż do 1998 roku, gdy postanowił przenieść się do brytyjskiej Formuły Ford uważanej przez wielu za przedsionek świata wielkich wyścigów. Jeżdżąc w zespole Haywood Racing Jenson zdobył mistrzostwo Wielkiej Brytanii, a w serii europejskiej ukończył sezon na drugim miejscu. W tym samym roku wygrał również prestiżowy festiwal Formuły Ford.
Formuła 1
Sukcesy w Formule Ford i Formule 3 sprawiły, że młodzieniec został dostrzeżony przez Franka Williamsa, który szukał następcy kiepsko spisującego się Alexa Zanardiego. Williams stwierdził, że Buton ma wystarczający potencjał, aby zostać wielkim kierowcą i podpisał z nim kontrakt na rok 2000.
W 2001 roku Button postanowił przenieść się do Benettona, gdzie spędził fatalny sezon w ciągle „ulepszanym” bolidzie. Przez większość sezonu zajmował miejsca na końcu stawki. Rok później było lepiej - 15 punktów i pierwsze podium.
W 2003 roku Button został zastąpiony w Renault przez Fernando Alonso i przeszedł do kiepskiego wówczas zespołu BAR. Pierwszy rok nastrajał optymistycznie - cały sezon był bardzo równy, a na zakończenie Jenson ukończył wyścig w Japonii na doskonałym czwartym miejscu.
Rok 2004 był bardzo mieszany, jednak ostatecznie Button był trzeci w klasyfikacji kierowców, a zespół BAR Honda drugi! Bolid a.d. 2004 był ogromnym krokiem w przód dla zespołu - podobnie jak nowy, mocarny V10 Hondy - to połączenie było spełnieniem marzeń Jensona, dzięki któremu zdobył swoje pierwsze Pole Position (Imola) i aż dziesięć razy stał na podium! Brytyjczykowi brakowało jeszcze jednego - zwycięstwa.
Poza torem dotąd czysty jak łza image Jensona został poważnie nadszarpnięty przez zerwanie kontraktu z Williamsem, następstwem czego były wielotygodniowe potyczki w sądach i w mediach. Ostatecznie Brytyjczyk pozostał w BAR Honda, co podobno kosztowało jego management wiele milionów dolarów…
Wszelkie nadzieje na sukces w 2005 roku rozpłynęły się wraz ze zdyskwalifikowaniem całego zespołu z trzech wyścigów z powodu nielegalnego zbiornika i pompy paliwa. Button jednak się nie poddał i począwszy od Grand Prix Francji zdobywał punkty w każdym wyścigu, co ostatecznie dało mu dziewiątą lokatę w klasyfikacji kierowców. Również w tym sezonie Button był sprawcą sporego zamieszania poza torem przez kolejne perypetie z kontraktem z zespołem Franka Williamsa. I tym razem Frank dał się przekonać okrągłą sumką 20 milionów dolarów, dzięki czemu Button mógł podpisać kontrakt z Hondą. Jenson Button był niewątpliwie najlepszą inwestycją Franka.
W 2006 roku Button zaliczył solidny sezon zajmując szóste miejsce w klasyfikacji kierowców. Jednak co najważniejsze - w końcu odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w arcyciekawym Grand Prix Węgier.
Po pierwszym zwycięstwie i świetnej końcówce sezonu 2006, w 2007 roku Jenson miał walczyć o mistrzostwo, jednak problemy zespołu z rozkalibrowanym tunelem aerodynamicznym sprawiły, że w siedemnastu wyścigach Button zdobył zaledwie sześć punktów.
Sezon 2008 był zdecydowanie najgorszym w karierze Buttona. Brytyjczyk zdobył zaledwie 3 punkty i uplasował się na 18 miejscu w klasyfikacji mistrzostw świata. Niestety zespół Hondy z powodu kłopotów finansowych musiał ze skutkiem natychmiastowym wycofać się z Formuły 1. Jenson Button pozostał w F1, a swoją przyszłość związał z zespołem Brawn GP powstałym na bazie Hondy.
Sezon 2009 przyniósł Buttonowi tytuł mistrza świata! Honda, która musiała wycofać się z Formuły 1 z powodów ekonomicznych przekazała zespół Rossowi Brawnowi. Nowy - stary zespół Brawn GP okazał się rewelacją sezonu. Button był bezkonkurencyjny w pierwszych wyścigach mistrzostw, wygrał łącznie sześć wyścigów zdobywając ogromną przewagę punktową w klasyfikacji generalnej.
Druga połowa sezonu 2009 nie była dla Buttona zbyt pomyślna - udało mu się stanąć na podium jedynie dwa razy - zajął drugie miejsce w GP Włoch oraz trzecie w GP Abu Zabi. Bolid BGP 001 nie był już tak konkurencyjny i wyraźnie ustępował Red Bullom. Znacznie lepiej radził sobie również kolega z zespołu Brawn GP Rubens Barrichello.
Punkty zdobyte dzięki wygranym z pierwszej połowy sezonu pozwoliły Jensonowi Buttonowi na zdobycie tytułu mistrza świata. Po przedostatnim wyścigu mistrzostw, który odbył się w Brazylii było już wiadomo, że Brytyjczyk zdobędzie pierwszy w swojej karierze tytuł mistrzowski.
Emocje związane z zakończeniem sezonu nie zdążyły jeszcze opaść, a Buttonie znów zrobiło się głośno. Kierowca postanowił opuścić mistrzowską ekipę Brawn GP i wybrał McLarena, gdzie będzie partnerem Lewisa Hamiltona. Przyczyną odejścia kierowcy z ekipy Rossa Brawna były nieporozumienia na tle finansowym.
Sezon 2010 był całkiem udany dla Buttona. Co prawda Brytyjczyk przegrał bezpośrednią rywalizację z Lewisem Hamiltonem, ale ten jeździ w McLarenie od 2007 roku. Button zdołał wygrać dwa wyścigi i wywalczył piątą lokatę w klasyfikacji generalnej, pomagając McLarenowi w zdobyciu wicemistrzostwa w klasyfikacji konstruktorów.
W 2011 roku nieoczekiwanie stał się liderem McLarena, wykorzystując słabszą dyspozycję Lewisa Hamiltona. Tym razem zachwycał już nie tylko inteligentną, ale i wyjątkowo szybką jazdą. Dysponując drugim bolidem w stawce odniósł trzy zwycięstwa, a na podium łącznie stawał aż dwunastokrotnie. Sięgnął po wicemistrzostwo, przegrywając jedynie z Sebastianem Vettelem w bezkonkurencyjnym Red Bullu. Pod koniec wspaniałego sezonu Button podpisał nowy, wieloletni kontrakt z McLarenem.
Na sezon 2012 otrzymał bolid zdolny podjąć walkę z Vettelem w Red Bullu, co wykorzystał podczas pierwszego wyścigu na australijskim torze Albert Park, odnosząc zwycięstwo. Potem jednak było dużo gorzej. Problemy ze zrozumieniem trudnych opon Pirelli oraz ustawieniem samochodu sprawiły, że kolejne 25 punktów zbierał przez osiem zawodów i spadł na 8. miejsce w klasyfikacji generalnej. Formę odzyskał podczas lipcowego GP Niemiec, mijając metę wyścigu jako drugi. Później jeszcze pewnie wygrał GP Belgii oraz szalony finał mistrzostw w Brazylii, ostatecznie zajmując 5. lokatę tabeli łącznej. Łącznie zgromadził 188 oczek, dwa mniej niż zespołowy partner Lewis Hamilton, który po sezonie odszedł do Mercedesa, dając Buttonowi możliwość zostania zdecydowanym liderem McLarena.
W 2013 roku McLaren niespodziewanie wystawił bolid wyraźnie ustępujący konkurencyjnością samochodom pozostałych ekip czołówki. Button nie wywalczył choćby jednego podium, dodatkowo miał sporo starć na torze z nowym zespołowym partnerem Sergio Perezem. Ale bezproblemowo pokonał Meksykanina w klasyfikacji generalnej, gromadząc o 1/3 więcej punktów i plasując się na 9. miejscu, które jednak było jego najgorszym od pięciu lat.
Sezon 2014 miał podobny przebieg. Dostając od McLarena znów dosyć średni samochód, Button ponownie jeździł za plecami najlepszych. Choć zdobył jedno podium, w inaugurującym zmagania GP Australii - po dyskwalifikacji Daniela Ricciardo.
Zajął 8. lokatę w klasyfikacji generalnej. Największym osiągnięciem było wyraźne zwycięstwo nad nowym partnerem zespołowym, obiecującym debiutantem Kevinem Magnussenem. Zdobył ponad dwa razy więcej punktów od Duńczyka i przypuszczalnie dzięki temu utrzymał kokpit na następny rok.
W sezonie 2015 ścigał się w tyle stawki, za sprawą nagłego i całkowitego załamania formy McLarena. Był to w dużej mierze efekt przejścia na nowy silnik Hondy, który nie dość że miał fatalną moc, to jeszcze ciągle się psuł.
Tylko czterokrotnie punktował i zajął odległą, 16. pozycję w tabeli łącznej. Na pocieszenie pokonał nowego kolegę w teamie - samego Fernando Alonso. Warto też wspomnieć, że udało mu się zdobyć bardzo dobre biorąc pod uwagę okoliczności 6. miejsce w szalonym GP USA.
Button rozważał zakończenie kariery w F1, ale ostatecznie pozostał w mistrzostwach na następny rok, skuszony obietnicami otrzymania zdecydowanie lepszej maszyny.
W 2016 roku rzeczywiście dostał konkurencyjnejszy i mniej awaryjny bolid - głównie za sprawą poprawienia jednostki napędowej Hondy - ale wciąż rywalizował poza czołówką.
Awansował w generalce tylko na 15. miejsce. Ponownie raz zajął 6. lokatę - w GP Austrii, do którego startował sensacyjnie z trzeciego pola.
W wewnątrzzespołowym pojedynku z Alonso tym razem już wyraźnie poległ.
Był to jego ostatni pełny sezon w F1.
W 2017 roku wrócił, ale tylko na jeden wyścig. Wystąpił w GP Monako, prowadząc bolid McLarena za Alonso, który w tym czasie spróbował sił w Indianapolis 500. Nie zdołał dotrzeć do mety.
| Jenson Button - bio i statystyki | |
|---|---|
| Data urodzenia | 19 stycznia 1980 roku |
| Narodowość | Brytyjczyk |
| Reprezentowane zespoły | Williams Benetton Renault B.A.R Honda Brawn GP McLaren |
| Tytuły mistrza świata | 1 (2009 rok) |
| Zwycięstwa | 15 |
| Punkty | 1235 |
| Wyścigi | 306 |
| Pierwsze pola startowe | 8 |
| Podia | 50 |
| Debiut | GP Australii 2000 |
| Ostatni start | GP Monako 2017 |
| Jenson Button - kalendarium | |
| 1998 | Brytyjska Formuła Ford - mistrzostwo Formuła Ford Festival - zwycięstwo |
| 1999 | Brytyjska Formuła 3 - 3. miejsce GP Makau - 2. miejsce Masters F3 - 5. miejsce Korea Super Prix - 2. miejsce Spa 24 Hours - nie ukończył |
| 2000 | Formuła 1 (Williams) - 8. miejsce (12 punktów) |
| 2001 | Formuła 1 (Benetton) - 17. miejsce (2 punkty) |
| 2002 | Formuła 1 (Renault) - 7. miejsce (14 punktów) |
| 2003 | Formuła 1 (BAR) - 9. miejsce (17 punktów) |
| 2004 | Formuła 1 (BAR) - 3. miejsce (85 punktów) |
| 2005 | Formuła 1 (BAR) - 9. miejsce (37 punktów) |
| 2006 | Formuła 1 (Honda) - 6. miejsce (56 punktów) |
| 2007 | Formuła 1 (Honda) - 15. miejsce (6 punktów) |
| 2008 | Formuła 1 (Honda) - 18. miejsce (3 punkty) |
| 2009 | Formuła 1 (Brawn GP) - mistrzostwo (95 punktów) |
| 2010 | Formuła 1 (McLaren) - 5. miejsce (214 punktów) |
| 2011 | Formuła 1 (McLaren) - 2. miejsce (270 punktów) |
| 2012 | Formuła 1 (McLaren) - 5. miejsce (188 punktów) |
| 2013 | Formuła 1 (McLaren) - 9. miejsce (73 punkty) |
| 2014 | Formuła 1 (McLaren) - 8. miejsce (126 punktów) |
| 2015 | Formuła 1 (McLaren) - 16. miejsce (16 punktów) |
| 2016 | Formuła 1 (McLaren) - 15. miejsce (21 punktów) |
| 2017 | Formuła 1 (McLaren) - jeden start (0 punktów) Super GT - jeden start |
źródło: 
Tapety 
Tapety Jeep 
American Truck Simulator: Colorado oficjalnie zapowiedziane
Niezwykły triumf Kajetanowicza i Szczepaniaka, Polacy wygrywają Rajd Portugalii!
Łożysko toczne - co to jest i jak jest zbudowane
Na Co Zwracać Uwagę, Kupując Pierwszy Motocykl?
Alpina B5 i D5 S: nowe BMW serii 5 z większą porcją mocy i stylu
Nowy Audi S4: V6 i 333 KM 
Nowe BMW X1 - galeria nr 1 
