Sebastian Vettel

Niemiec, były 4-krotny mistrz świata Formuły 1, kierowca Ferrari. Drugi najbardziej utytułowany zawodnik w stawce. Ma numer startowy 5.

Droga do Formuły 1

Sebastian Vettel od początku swojej kariery posiadał ogromne wsparcie ze strony firmy Red Bull. Młody Niemiec rozpoczął swoją karierę jeżdżąc w gokartach, w roku 2003 przeniósł się do Formuły BMW, a w następnym sezonie zdobył mistrzostwo wygrywając 18 z 20 wyścigów.

Starty w Formule 3 Euroseries rozpoczął w 2005 roku, a po zakończeniu sezonu na piątym miejscu okrzyknięto Sebastiana najlepszym debiutantem. Wtedy też po raz pierwszy miał okazję testować bolid Formuły 1.

Formuła 1

Po tym jak Robert Kubica zajął miejsce Jacquesa Villeneuve’a, Sebastian Vettel przejął obowiązki trzeciego kierowcy w zespole BMW Sauber. Na debiut podczas Grand Prix Sebastian nie musiał długo czekać. Okazja nadarzyła się po makabrycznym wypadku Roberta Kubicy podczas Grand Prix Kanady - Polak chociaż uniknął jakichkolwiek obrażeń nie został dopuszczony do wyścigu na legendarnym Indianapolis.

Vettel zakwalifikował się do swojego pierwszego wyścigu na dobrym siódmym miejscu, a podczas Grand Prix po błędzie w pierwszym zakręcie ostatecznie był ósmy, wpisując się do historii Formuły 1 jako najmłodszy kierowca, który zdobył punkty.

Po Grand Prix USA 2007 Vettel powrócił do roli kierowcy testowego, jednak już po kilku miesiącach powrócił do kokpitu. Nie był to jednak kokpit BMW Sauber, ale Toro Rosso - Vettel począwszy od Grand Prix Węgier zastąpił Scotta Speeda. Już w piątym wyścigu w barwach Toro Rosso Vettel był o krok od podium, jednak kolizja z Markiem Weberem podczas okresu neutralizacji położyła kres marzeniom młodego Niemca o trzecim miejscu.

Już dwa tygodnie później Sebastian udowodnił jednak, że łatwo się nie poddaje i podczas Grand Prix Chin finiszował na doskonałej czwartej pozycji.

Zespół Toro Rosso potwierdził, że Vettel będzie ich kierowcą także w sezonie 2008.

13 września 2008 podczas deszczowych kwalifikacji do Grand Prix Włoch na torze Monza zdobył swoje pierwsze Pole position w karierze będąc jednocześnie najmłodszym zwycięzcą kwalifikacji w historii Formuły 1. W wyścigu rozgrywanym na mokrym torze również był najlepszy zostając najmłodszym w historii F1 zwycięzcą Grand Prix w wieku 21 lat i dwóch miesięcy. Sezon ukończył z dorobkiem 35 punktów kończąc go na 8 miejscu w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2009 będzie kierowcą ekipy Red Bull Racing u boku Marka Webbera.

Sezon 2009 był dla młodego Niemca punktem zwrotnym w karierze. Ekipa Red Bull zabłysnęła bardzo dobrym bolidem, w którym Vettel czuł się znakomicie. Zwycięstwo w trzecim GP, które odbyło się w Chinach było tego najlepszym dowodem. Pomimo, iż Brawn GP dominowało w pierwszej połowie sezonu, a Jenson Button powiększał przewagę punktową, to Sebastian Vettel nie poddawał się i cały czas deptał mu po piętach.

W drugiej części sezonu otwarcie mówiło się o tym, że to właśnie Vettel jest faworytem do tytułu mistrzowskiego. Apetyt Niemca zaostrzyły zwycięstwa w Wielkiej Brytanii i Japonii. W przedostatnim wyścigu mistrzostw, który odbył się w Brazylii, Vettel musiał zdobyć co najmniej drugie miejsce, aby mieć szanse na dalszą walkę o tytuł. Kierowca Red Bulla startował z 16 pozycji po fatalnych kwalifikacjach i pomimo nadludzkich wręcz starań zajął "tylko" czwarte miejsce, co oznaczało, że Button został mistrzem świata.

Sezon 2010 zaczął się dla Vettela bardzo pechowo. Niemiec powinien wygrać w Bahrajnie oraz Australii, a ostatecznie był tylko czwarty w Bahrajnie, a w Australii nie dojechał do mety - wszystko przez awarie. W dalszej części sezonu radził sobie bardzo dobrze, a w końcówce wręcz deklasował rywali i zdobył pierwszy w swojej karierze tytuł mistrza świata Formuły Jeden, pokonując w ostatnim wyścigu Fernando Alonso.

Rok 2011 przebiegał całkowicie pod dyktando Sebastiana. Jeżdżąc bezkonkurencyjnym Red Bullem wygrał aż 11 wyścigów, piętnastokrotnie startując z pierwszego pola. Na podium zabrakło go tylko dwa razy, a na mecie raz. Tytuł zapewnił sobie już cztery Grand Prix przed końcem zmagań, zostając najmłodszym w historii dwukrotnym mistrzem świata. Drugi kierowca sezonu Jenson Button stracił do niego aż 122 punktów, zaś zespołowy partner Mark Webber bagatela 134. Zachwycony, że Red Bull Racing znów dostarczył mu ultrakonkurencyjny bolid będący niemal poza zasięgiem reszty stawki, Vettel przedłużył kontrakt z austriackim zespołem na trzy kolejne lata.

Sezon 2012 początkowo był dla niego dużo mniej udany. Przystąpił do niego bolidem umożliwiającym rywalizację w czołówce, ale nie zdecydowane górowanie nad rywalami. Red Bulla osłabił zakaz stosowania nadmuchu dyfuzora - ich pionierskiego wynalazku, dzięki któremu w zeszłym roku dzielili i rządzili.

Przez pierwsze 13 wyścigów, czyli 2/3 kampanii, Vettel wygrał tylko GP Bahrajnu i zdobył trzy inne podia. Jechał po zwycięstwo także podczas GP Europy, ale nie przeciął mety z pwoodu awarii alternatora Renault, który defektował tego roku na potęgę.

Przełom nastąpił w GP Singapuru. Kiedy dyrektor techniczny Czerwonych Byków - Adrian Newey wzmocnił model RB8 wynalazkiem nazywanym "podwójnym DRS". Głównie dzięki temu Vettel zaczął znów seryjnie triumfować. Wygrał cztery zawody z rzędu, w dwóch kolejnych stanął na podium.

Do finałowego GP Brazylii przystąpił jako lider klasyfikacji generalnej, mając 13 punktów więcej niż jego jedyny rywal w walce o mistrzostwo Fernando Alonso. Chociaż szalony wyścig na Interlagos po problemach ukończył dopiero jako szósty, zdobył tytuł, pokonując Alonso trzema punktami.

Sezon 2013 rozpoczął się dla niego znacznie lepiej niż poprzedni, ale nie idealnie - po trzecim miejscu na mecie GP Australii, wygrał GP Malezji, jednak w kontrowersyjny sposób, wbrew poleceniu Red Bulla odbierając pierwsze miejsce zespołowemu partnerowi Markowi Webberowi. Seb dodatkowo wykorzystał fakt, że Australijczyk zgodnie z prośbą zespołu zwolnił, by oszczędzać bolid. Webber był wściekły.

Cała afera jednak nie zachwiała Vettelem, który spokojnie budował przewagę punktową nad rywalami. W lipcu po raz pierwszy zwyciężył domowe GP Niemiec.

Zmiana opon Pirelli na półmetku sezonu podyktowana względami bezpieczeństwa zwiększyła jeszcze bardziej przewagę Red Bulla oraz Vettela. Obrońca tytułu wygrał dziewięć ostatnich zawodów, sięgając po czwarte z rzędu mistrzostwo świata w cuglach. Zapewnił je sobie już trzy eliminacje przed końcem zmagań. Ostatecznie zgromadził aż 397 oczek, o 155 więcej niż drugi Fernando Alonso.

Vettel w tym sezonie triumfował łącznie 13 razy, czym wyrównał rekord wszech czasów Michaela Schumachera. Na pole position ustawił się "tylko" 9-krotnie, ponieważ Red Bull potrafił przegrywać tempem kwalifikacyjnym z samochodem Mercedesa.

Rok 2014 położył kres dominacji Vettela. Czempiona pogrążył nieudany silnik V6 turbo od Renault, a także zmaganie się z charakterystyką nowego bolidu Red Bulla.

Niemiec nie tylko nie obronił tytułu, ale nawet nie wygrał żadnego wyścigu i sensacyjnie został zdominowany przez nowego partnera zespołowego Daniela Ricciardo.

Z czterema podiami na koncie, zajął tylko 5. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Na sezon 2015 przeszedł do Ferrari w miejsce Fernando Alonso i odbudował się wspólnie z włoskim zespołem, choć jeszcze nie odzyskał mistrzostwa.

Mimo dominacji Mercedesa wygrał trzy wyścigi, zdobył jedno pole position, stanął aż 13 razy na podium, zgromadził prawie dwa razy więcej punktów niż kolega z teamu Kimi Raikkonen i zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej.

W 2016 roku choć wraz z Ferrari przed sezonem zapowiadał atak na mistrzostwo, wspólnie z ekipą z Maranello z powrotem obniżył loty. Nie zwyciężył żadnego wyścigu i spadł w punktacji na 4. pozycję. Dodatkowo już nie miał tak dużej przewagi nad Raikkonenem jak w poprzednim sezonie. Długo nawet plasował się za zespołowym partnerem, aczkolwiek ostatecznie pokonał go o 26 oczek.

W 2017 roku Ferrari wykorzystując rewolucję techniczną w F1 wreszcie dało mu bolid pozwalający podjąć walkę o tytuł.

Vettel przez większość sezonu przewodził klasyfikacji generalnej. Jednak został prześcignięty w niej przez Lewisa Hamiltona podczas wrześniowego GP Włoch - a potem w krótkim czasie jego szanse na mistrzostwo zupełnie legły w gruzach. Niemca pogrążył wypadek na starcie GP Singapuru oraz awarie.

Rywalizacja o najwyższy laur niespodziewanie rozstrzygnęła się już na dwie rundy przed końcem sezonu.

Ostatecznie przegrał z Hamiltonem o 46 punktów.

W 2018 roku stoczył kolejny prestiżowy pojedynek na czele stawki z asem Mercedesa. Było to pierwsze w historii starcie dwóch czterokrotnych mistrzów świata.

Vettel znowu zaczął dobrze, ale później znowu poległ z kretesem. Tym razem został pokonany aż o 88 punktów.

Jak do tego doszło? Przede wszystkim zgubił dużo oczek w kilku kosztownych wypadkach. Najdramatyczniejsze potknięcie zaliczył przed własną publicznością. Prowadząc nie sprostał jeździe na slickach po wilgotnej nawierzchni i zamiast wygrać skończył na bandzie.

Błędy popełniali także stratedzy Ferrari.

Ciekawostki

- Jego rozpoznawczy gest to skierowany w górę palec wskazujący prawej ręki.

- Wspólnie z Alainem Prostem jest czwartym najbardziej utytułowanym kierowcą w całej historii F1.

- Każdemu bolidowi, którym się ściga, przypisuje żeńskie imię.

Sebastian Vettel - bio
Data urodzenia	3 lipca 1987 roku
Narodowość	Niemiec
Zespół	Ferrari
Wzrost	174 cm
Waga	63 kg
Numer startowy	5
Sebastian Vettel - statystyki
Zwycięstwa	52
Punkty	2745
Wyścigi	219
Pierwsze pola startowe	55
Podia	111
Debiut	GP USA 2007
Sebastian Vettel - wyniki w sezonie 2018
Australia	1. miejsce
Bahrajn	1. miejsce
Chiny	8. miejsce
Azerbejdżan	4. miejsce
Hiszpania	4. miejsce
Monako	2. miejsce
Kanada	1. miejsce
Francja	5. miejsce
Austria	3. miejsce
Wielka Brytania	1. miejsce
Niemcy	nie ukończył (wypadek)
Węgry	2. miejsce
Belgia	1. miejsce
Włochy	4. miejsce
Singapur	3. miejsce
Rosja	3. miejsce
Japonia	6. miejsce
USA	4. miejsce
Meksyk	2. miejsce
Brazylia	6. miejsce
Abu Zabi	2. miejsce
Pozycja końcowa	2. miejsce (320 punktów)
Sebastian Vettel - kalendarium
2003	Formuła BMW ADAC - 2. miejsce
2004	Formuła BMW ADAC - mistrzostwo
2005	Formuła 3 Euro Series - 5. miejsce GP Makau - 3. miejsce Masters F3 - 11. miejsce Hiszpańska Formuła 3 - jeden start (podium) Formuła 1 - kierowca testowy zespołu BMW Sauber
2006	Formuła 3 Euro Series - 2 .miejsce Masters F3 - 6. miejsce GP Makau - 23. miejsce Formuła Renault 3.5 - trzy starty Formuła 1 - kierowca testowy zespołu BMW Sauber
2007	Formuła Renault 3.5 - siedem startów (jedno zwycięstwo, plus trzy inne podia) Formuła 1 - jeden start dla BMW Sauber i siedem dla Toro Rosso
2008	Formuła 1 (Toro Rosso) - 8. miejsce (35 punktów)
2009	Formuła 1 (Red Bull) - 2. miejsce (84 punkty)
2010	Formuła 1 (Red Bull) - mistrzostwo (256 punktów)
2011	Formuła 1 (Red Bull) - mistrzostwo (392 punkty)
2012	Formuła 1 (Red Bull) - mistrzostwo (281 punktów)
2013	Formuła 1 (Red Bull) - mistrzostwo (397 punktów)
2014	Formuła 1 (Red Bull) - 5. miejsce (167 punktów)
2015	Formuła 1 (Ferrari) - 3. miejsce (278 punktów)
2016	Formuła 1 (Ferrari) - 4. miejsce (212 punktów)
2017	Formuła 1 (Ferrari) - 2. miejsce (317 punktów)
2018	Formuła 1 (Ferrari) - 2. miejsce (320 punktów)