Opinia: Kontrowersje po opóźnionym GP Belgii. Czy F1 zabije ducha ścigania na mokrym?

 

 

Tor w Ardenach to światowy symbol trudnego ścigania - pełen szybkich sekcji, stromych spadów i minimalnych stref ucieczki. Gdy na domkniętej prostej Eau Rouge spray z opon ogranicza widoczność do zaledwie kilku metrów, wkraczanie w taką mgłę oznacza realną katastrofę. Organizatorzy szczególnie pamiętają tragiczne wydarzenia: śmierć Anthoine’a Huberta w Formule 2 (2019) czy Dilano van ’t Hoffa w FRECA (2023), które były bezpośrednią przyczyną wprowadzenia nowych restrykcji dotyczących widoczności i opóźnień.

 

Spa ma opinię najbardziej nieprzewidywalnego toru w kalendarzu - pogoda potrafi zmieniać się błyskawicznie między sektorami, a nawet między zakrętami. Właśnie dlatego zespoły często decydują się na różne ustawienia aerodynamiczne, ryzykując zbyt dużą lub zbyt małą siłę docisku. Gdy nadchodzi deszcz, tor zamienia się w pułapkę - woda nie odpływa równomiernie, tworząc zdradliwe kałuże w newralgicznych punktach trasy. Widoczność spada praktycznie do zera - zwłaszcza w dolinie Eau Rouge-Raidillon, gdzie różnica wysokości potęguje efekt sprayu.

 

W takich warunkach nawet najlepsi kierowcy mają problemy z utrzymaniem bolidu w torze, a zjazdy awaryjne i czerwone flagi stają się codziennością. FIA, nie chcąc ryzykować kolejnej tragedii, zdecydowała się opóźnić start wyścigu o ponad godzinę - aż do momentu, gdy warunki będą przypominać bardziej lekko mokry asfalt niż ściganie w deszczu.

 

 

Po wyścigu Max Verstappen nie krył rozczarowania decyzją FIA o długim opóźnieniu startu. Holender podkreślił, że choć rozumie kwestię bezpieczeństwa, to jego zdaniem współczesna F1 coraz częściej unika wyzwań, które kiedyś były esencją tego sportu. - Dziś takie ściganie coraz bardziej odchodzi w przeszłość - stwierdził kierowca Red Bulla.

 

Verstappen zauważył, że decyzja FIA sprawiła, iż wyścig odbył się już praktycznie na suchym torze - mimo że wiele zespołów ustawiło bolidy pod deszcz, licząc na prawdziwy test w wymagających warunkach. Tymczasem większość walki odbyła się na slickach, a rywalizacja straciła to, co w Spa wyjątkowe - zmienność, ryzyko i widowiskowość. - Z takim podejściem już nigdy nie zobaczymy wielkich deszczowych pojedynków jak dawniej. Szkoda - dodał.

 

Zdaniem Verstappena F1 powinna ufać kierowcom bardziej - to oni siedzą za kierownicą i wiedzą najlepiej, kiedy warunki są graniczne, a kiedy po prostu trudne. Holender nie ukrywał, że decyzje podejmowane z biura wyraźnie odbierają zespołom możliwość strategicznego manewru i pokazania pełni umiejętności zawodników w ekstremalnych warunkach, które przecież są integralną częścią tego sportu.

 

 

George Russell, pełniący funkcję dyrektora GPDA, ogłosił z kolei, że to scentralizowany i mądry wybór FIA: - Gdy ścigasz się w Eau Rouge, przodem w sprayu, nie widzisz nic. To nie ściganie, to proszenie o kolizję w 300 km/h. - Dodał, że zapamiętana tragedia Huberta to nauczka, czego nie wolno ignorować. Oscar Piastri i Charles Leclerc również popierali postawioną przez FIA granicę tolerancji: tor niezapomnianie potrafi być zdradliwy w mokrych warunkach, a historia pokazuje, że rzadko kończy się niegroźnie.

 

Lewis Hamilton podkreślił, że opóźnienie mogło wyrządzić krzywdę tym, którzy przygotowali samochody do deszczu. Gdy tor nagle zaczął przesychać, zostali zdani na przegrane strategię - tymczasem ci, którzy ryzykowali w pierwszej fazie, zdążyli zejść za wcześnie lub obejść scenariusze, które FIA tak długo wstrzymywała.

 

 

Głównym pytaniem pozostaje: czy ostrożność nie wygrała nad spektaklem? FIA zdecydowała się na opóźnienie, które pozwoliło na pełne rozegranie GP i uniknięcie scenariuszy z czerwonymi flagami, bez ryzyka przedwczesnego zakończenia wyścigu. Ale dla wielu kibiców i kierowców był to moment, gdy cała magia mokrego ścigania zniknęła - McLaren bez sprinterskiej taktyki, Verstappen bez deszczowej szarży, a Piastri bez pełnego wyzwania. Ewidentnie, ściganie w klasycznym stylu z niesprzyjającą pogodą może być powoli marginalizowane.

 

Słowa Verstappena nie są tylko krytyką jednego opóźnienia - to nawiązanie do przeszłości i jednocześnie obawa o przyszłość całego sportu. Jeśli F1 będzie coraz bardziej reagować przezornością, eliminując deszczową niepewność i karuzelę strategii, może zabraknąć prawdziwej dramaturgii. A to przecież deszcz zawsze dawał szansę outsiderom, nauczył kierowców improwizacji, podsycił legendę toru Spa. Czy sport zatraci swoją duszę i stanie się przetworem regulaminowym? Czy kolejne mokre weekendy zamiast chaosu dostarczą… tylko rutynowych procedur?

 

Decyzja FIA o opóźnieniu GP Belgii była po części zrozumiała — wynikała z realnego zagrożenia i tragicznej historii Spa. Jednak krytyka ze strony Verstappena, Hamiltona i innych kierowców pokazuje, że sport stoi przed ważnym pytaniem: czy bezpieczeństwo nie zaczyna dominować nad pasją? Czy widzowie, którzy kochają nieprzewidywalność i strategiczne napięcie mokrych rund, będą musieli pogodzić się z coraz bardziej wypranym widowiskiem? Warto się zastanowić: gdzie leży granica między zawodową odpowiedzialnością a esencją motorsportu?