Rubens Barrichello

 Droga Rubensa Barrichello z Kartingu do Formuły 1 była jedną z najkrótszych w historii. Rubinho już w wieku 17 lat miał na swoim koncie pięć tytułów mistrza Brazylii, a w następnych dwóch latach wygrał Formułę Vauxhall i brytyjską Formułę 3. 

Rok później w Formule 3000 miał trochę mniej szczęścia - był „tylko” trzeci, co było przepustką do Formuły 1 dla wówczas 21-letniego Brazylijczyka.

Barrichello zadebiutował w Formule 1 w 1993 roku w zespole Eddiego Jordana podczas Grand Prix RPA na torze Kyalami. Do swojego pierwszego Grand Prix zakwalifikował się na 14 pozycji, jednak w wyścigu miał mniej szczęścia - już na 31 okrążeniu w jego bolidzie awarii uległa skrzynia biegów. W trzecim wyścigu w karierze o mało co nie finiszował na drugim miejscu tuż za swoim idolem Ayrtonem Senną, jednak tym razem zwiodła pompa paliwa…

W 1994 roku Rubens zdobył swoje pierwsze Pole Position na zalanym wodą torze Spa, jednak podczas wyścigu wypadł na 19 okrążeniu. Również w tym sezonie Rubens po raz pierwszy stał na „pudle” - podczas Grand Prix Pacyfiku, a kolejne pięć razy kończył wyścig na czwartym miejscu.

W 1995 roku Rubens zwykle kończył wyścigi jako jeden z pierwszych, jednak w negatywnym tego słowa znaczeniu - ciągłe awarie bolidu sprawiły, że niewątpliwie był to sezon, o którym chciał jak najszybciej zapomnieć. Jedynym jasnym momentem sezonu było drugie miejsce podczas Grand Prix Kanady.

Rubens pozostał w zespole Jordana aż do 1997 roku, gdy podpisał kontrakt z zespołem Jackiego Stewarta i jedynymi punktami jakie zdobył w tym sezonie było drugie miejsce podczas bardzo deszczowego Grand Prix Monaco. Również w 1998 roku nie odniósł większych sukcesów - dwa piąte miejsca w Hiszpanii i Kanadzie, dziewięć wyścigów nieukończonych i kontuzja, której nabawił się podczas karambolu na starcie Grand Prix Belgii.

W 1999 jeździł w zespole wraz z Johnym Herbertem jednak po obiecującym początku sezonu bolid okazał się bardzo awaryjny i zawiódł przy wielu okazjach, jednak gdy już dojeżdżał do mety, to na dobrych miejscach. W połowie sezonu wyszło na jaw, że Rubens podpisał kontrakt z Ferrari zastępując Eddiego Irvine'a.

Sezonu 2000 Rubens nigdy nie zapomni - w końcu był w stanie spełnić swoje marzenia o zostaniu najlepszym kierowcą na świecie. Podczas wyścigu na torze Hockenheim odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, a swoją bardzo równą jazdą pomógł Ferrari zdobyć mistrzostwo wśród konstruktorów. Sam ukończył sezon na czwartym miejscu.

Pomimo, że w 2001 roku Rubens nie wygrał ani jednego wyścigu niemal przez cały sezon walczył z Davidem Coulthardem o tytuł wicemistrzowski, jednak ostatecznie to Szkot okazał się lepszy. W 2002 roku Rubens zwyciężał aż czterokrotnie m.in. w Grand Prix Stanów Zjednoczonych, gdy "niechcąco" na linii mety wyprzedził Michaela Schumachera o 0,011 sekundy...

Po drugim miejscu w klasyfikacji w sezonie 2002, sezon 2003 był relatywnie słaby jak na standardy Ferrari - tym razem Rubens musiał uznać wyższość nie tylko Schumachera ale również Kimiego Raikkonena i Juana Pablo Montoy'i.W 2004 roku Brazylijczyk wygrywał dwukrotnie, jednak były to zwycięstwa po tym jak Michael Schumacher zapewnił już sobie tytuł mistrzowski. Dominacja Ferrari w tym sezonie była tak ogromna, że miejsce gorsze niż drugie było porażką - Barrichello zakończył sezon jako wicemistrz kończąc aż 12 wyścigów na podium!

Rok 2005 dla całego zespołu Ferrari był bardzo trudny - Rubens tylko 4 razy stał na „pudle”, a w klasyfikacji końcowej był ósmy.

Po pięciu latach w cieniu Michaela Schumachera Barrichello postawił na Hondę. Z początku jednak nie umiał się przyzwyczaić do nowego bolidu znacznie ustępując koledze z zespołu Jensonowi Buttonowi. Pomimo trudnych początków, w drugiej części sezonu dostosował bolid do swojego stylu jazdy i od tego momentu dotrzymywał tempa młodszemu Brytyjczykowi.

Gdy już się wydawało, że Rubens najgorsze ma za sobą pojawiła się kompletnie nieprzewidywalna Honda RA107. Barrichello niestety miał mniej szczęścia niż Jenson Button i w trakcie całego sezonu nie zdobył ani jednego punktu - po raz pierwszy w trakcie czternastoletniej kariery w Formule 1!

19 lipca 2007 ekipa Honda potwierdziła, że Barrichello nadal będzie ich kierowcą w sezonie 2008.

W pierwszych trzech wyścigach w 2008 roku Barrichello nie miał szczęścia. W pierwszym wyścigu sezonu znalazł się na 6 pozycji, ale  został zdyskwalifikowany za zignorowanie czerwonego światła przy wyjeździe z pit-lane. W Malezji awaria skrzyni biegów sprawiła, że dojechał dopiero na 13 miejscu. W Bahrajnie również nie zdobył żadnych punktów.

GP Turcji było 257 wyścigiem, w którym Barrichello brał udział w swojej karierze. Wtedy właśnie brazylijczyk złamał rekord największej liczby odbytych Grand Prix, przez 14 lat należący do Ricardo Patrese.

W Monako brazylijski kierowca w końcu zdobył pierwsze punkty w sezonie, kończąc wyścig na 7 pozycji. W Magny-Cours był 14.

Podczas wyścigu na torze Silverstone, który kierowca uważa za swój drugi dom, Barrichello zakwalifikował się na 16 miejscu. Pomimo słabej pozycji startowej i dużych opadów deszczu udało mu się zając trzecie miejsce. Było to jego pierwsze podium od 2005 roku. Niestety, w wyniku kolizji z Davidem Coulthardem Barrichello stracił szanse na punkty podczas GP Niemiec. Kolejne dwa wyścigi Barrichello zajmował miejsca na końcu stawki. W Belgii nie ukończył wyścigu z powodu awarii skrzyni biegów.

Szanse na punkty pojawiły się podczas pierwszego nocnego wyścigu w Singapurze, ale tym razem zawiódł silnik.

Podczas domowego wyścigu w Brazylii Barrichello był 15.

5 Grudnia 2008 zespół Honda ogłosił, że odchodzi z F1 w związku z kryzysem ekonomicznym. Rubens Barrichello pozostał w Formule 1, w zespole Brawn GP, który powstał na bazie Hondy.

Ku zaskoczeniu wszystkich zespół, który jako ostatni pojawił się na testach, zdominował początek sezonu, między innymi dzięki genialnemu wynalazkowi Rossa Brawna: podwójnemu dyfuzorowi. Popularny Rubinho, jednakże pozostawał w cieniu swojego młodszego kolegi z zespołu, Jensona Buttona. Pomimo dysponowania świetnym bolidem Brazylijczyk nie mógł odnieść swojego pierwszego, od czasów GP Chin w 2004 roku, zwycięstwa. Udało mu się to dopiero w GP Europy na malowniczo położonym torze w porcie w Walencji. Drugie zwycięstwo w tym sezonie Rubens odniósł w świątyni Ferrari, na Monzy. Było to jego trzecie zwycięstwo na tym torze W swoim domowym wyścigu na torze Interlagos zdobył Pole Position, jednak po rozczarowującym wyścigu Barrichello zajął dopiero 8 miejsce. 2 zwycięstwa, 3 drugie miejsca i jedno trzecie pozwoliły Rubensowi na zajęcie trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej kierowców.

Po tak udanym, w porównaniu do poprzednich za kierownicą Hondy, sezonie Brazylijczyk podpisał kontrakt z zespołem Franka Williamsa, w którym jego partnerem będzie młody niemiecki kierowca, Nico Hulkenberg.

Rubens zaliczył solidny sezon 2010. Zakończył zmagania na dziesiątej pozycji w klasyfikacji kierowców, choć ani razu nie udało mu się stanąć na podium - jego najlepszy wynik to czwarte miejsce.

Bio - Rubens Barrichello
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1972 roku, Sao Paulo, Brazylia
Wzrost	172 cm
Waga	71 kg
Statystyki - Rubens Barrichello
Zwycięstwa	11
Punkty	654
Wyścigi	306
Pierwsze pola startowe	14
Podia	68
Debiut	GP RPA 1993
Wyniki sezonu 2009 - Rubens Barrichello
Australia	2
Malezja	5
Chiny	4
Bahrajn	5
Hiszpania	2
Monako	2
Turcja	-
Wielka Brytania	3
Niemcy	6
Węgry	10
Europa	1
Belgia	7
Włochy	1
Singapur	6
Japonia	7
Brazylia	8
Abu-Dhabi	4
Suma punktów w 2009	77, 3. miejsce
Wyniki sezonu 2010
Bahrajn	10
Australia	8
Malezja	12
Chiny	12
Hiszpania	9
Monako	-
Turcja	14
Kanada	14
Europa	4
Wielka Brytania	5
Niemcy	12
Węgry	10
Belgia	-
Włochy	10
Singapur	6
Japonia	9
Korea Południowa	7
Brazylia	14
Abu Zabi	12
Suma punktów w 2010	47, 10. miejsce
Kalendarium - Rubens Barrichello
1981-1989	Karting, Brazylia
1990	Formuła Vauxhall, 1 miejsce
1991	Formuła 3, Wielka Brytania, 1 miejsce
1992	Formuła 3000, 3 miejsce
1993	Formuła 1, Jordan, 2 punkty, 9 miejsce
1994	Formuła 1, Jordan, 19 punktów, 6 miejsce
1995	Formuła 1, Jordan, 11 punktów, 11 miejsce
1996	Formuła 1, Jordan, 14 punktów, 8 miejsce
1997	Formuła 1, Stewart, 6 punktów, 14 miejsce
1998	Formuła 1, Stewart, 4 punkty, 12 miejsce
1999	Formuła 1, Stewart, 21 punktów, 7 miejsce
2000	Formuła 1, Ferrari, 62 punkty, 4 miejsce
2001	Formuła 1, Ferrari, 56 punktów, 3 miejsce
2002	Formuła 1, Ferrari, 77 punktów, 2 miejsce
2003	Formuła 1, Ferrari, 65 punktów, 4 miejsce
2004	Formuła 1, Ferrari, 114 punktów, 2 miejsce
2005	Formuła 1, Ferrari, 38 punktów, 8 miejsce
2006	Formuła 1, Honda, 30 punktów, 7 miejsce
2007	Formuła 1, Honda, 0 punktów, 20 miejsce
2008	Formuła 1, Honda, 11 punktów, 14 miejsce
2009	Formuła 1, Brawn GP, 77 punktów, 3 miejsce
2010	Formuła 1, Williams, 47 punktów, 10. miejsce
2011	Formuła 1, Williams