Monte Carlo - Monako

Tor uliczny, leżący u wybrzeży Morza Środziemnego, na terenie księstwa Monako. Jego oficjalna nazwa to Circuit de Monaco. Organizuje najbardziej prestiżowe Grand Prix w kalendarzu Formuły 1, nazywane perłą w koronie królowej sportów motorowych.Grand Prix Monako to zawody, o wygraniu których marzy każdy kierowca. Tutaj bardziej niż gdziekolwiek indziej liczą się umiejętności, czasami może nawet bardziej niż konkurencyjność bolidu. Aby zwyciężyć w Monte Carlo, potrzeba niezwykłej precyzji za kierownicą, a także odwagi do mijania niewybaczających błędów barier otaczających trasę na centymetry, niekiedy milimetry. Pętla Circuit de Monaco obecnie liczy 3,337 kilometra i zawiera 19 zakrętów, przeważnie wolnych. Taka charakterystyka wymaga niecodziennego ustawienia bolidu. Na krętych, nierównych oraz ciasnych ulicach Monte Carlo liczy się przede wszystkim przyczepność mechaniczna i jak największy docisk aerodynamiczny, który skraca hamowanie, zapewnia stabilność w jego trakcie i trakcję przy opuszczaniu łuków. Wyzwaniem jest utrzymanie odpowiednio wysokiej temperatury hamulców, a także chłodzenie silnika. Katusze przechodzi skrzynia biegów.

Monako ma najwolniejszy zakręt Formuły 1 - pokonywany przy niespełna 50km/h nawrót Loews, ale i jeden bardzo szybki - przejeżdżany na pełnej prędkości (mniej więcej 260 km/h) łuk w tunelu, w którym rozbijały się tak słynne nazwiska, jak Ayrton Senna, czy Michael Schumacher.

Na Circuit de Monaco wyprzedzanie jest bardzo trudne, dlatego o wynikach wyścigu w dużej mierze decydują pozycje startowe. Jeżeli już dochodzi do walki koło w koło, to najczęściej na zakręcie nr 1 (Sainte Devote) oraz na dohamowaniu do szykany po tunelu, który opuszcza się z prędkością około 290km/h. To najszybszy punkt na całej trasie. Ściganie się w Monako trzykrotny mistrz świata Nelson Piquet porównał do próby jeżdżenia rowerem w kółko po pokoju. Pierwsze zawody ulicami Monte Carlo przeprowadzono w 1929 roku. Formuła 1 zawitała do Monako już podczas swojego pierwszego sezonu istnienia (w roku 1950), a od roku 1955 Grand Prix jest organizowane nieprzerwanie. Wyścig za każdym razem przyciąga sławne osoby z różnych środowisk. Jego otoczkę przepełnia blichtr.

Przygotowanie toru zajmuje około sześciu tygodni, rozmontowanie go trzy. Przez lata układ pętli nie uległ żadnym poważnym zmianom - na sezon 2003 zmodyfikowano tylko nieco łuk Rascasse. Rok później wzniesiono nowe boksy oraz rozbudowano trybuny.

Chociaż tor jest bardzo niebezpieczny i srogo karci najmniejszy błąd kierowcy, podczas wyścigów F1 doszło na nim tylko do jednego śmiertelnego wypadku - w 1967 roku zginął Lorenzo Bandini.

GP Monako długo jako jedyne w Formule Jeden nie miało podium, a jego triumfatorzy świętowali na schodach. Zwyczaj ten został porzucony w 2017 roku.

Wyścig można oglądać na własne oczy bez kupowania biletu.

Najwięcej zwycięstw w GP Monako - aż sześć - wywalczył nieodżałowany Ayrton Senna. Pięciokrotnie zawody wygrywali Michael Schumacher i Graham Hill. W latach 2008 oraz 2010 na podium stawał tutaj Robert Kubica, który również uchodzi za wielkiego eksperta od ulic księstwa. Podczas sezonu 2010 bolidem środka stawki Polak stoczył zacięty pojedynek o pole position z Markiem Webberem - innym asem Monte Carlo.

Monte Carlo - Monako
Rok budowy	1929 (rok pierwszego wyścigu)
Lokalizacja	Monte Carlo/La Condamine, Monako
Powierzchnia toru	205 ha (powierzchnia całego Monako)
Długość toru	3,337 km
Zakręty	19
Okrążenia w wyścigu	78
Kierunek jazdy	zgodnie z ruchem wskazówek zegara
Pojemność trybun	37 000 widzów
Różnica wysokości	41,8 metra
Projektant	brak informacji
Koszt budowy	brak informacji
Rekord okrążenia	1:10,166 (Lewis Hamilton, Mercedes, sezon 2019)
Prędkość maksymalna	około 290 km/h
Liczba wyścigów F1	65
Data pierwszego GP	21-05-1950
Data ostatniego GP	27-05-2018